Στο Τόκιο

Από

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες παίχτηκε και μπάσκετ γυναικών. Υψηλού επιπέδου!

Big in Japan

Εννέα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, έβδομο συνεχόμενο. Για τις Αμερικανίδες. Που ηττήθηκαν τελευταία φορά το 1992 στους Αγώνες της Βαρκελώνης από την Ομάδα της Κοινοπολιτείας κι έκτοτε, με εξαίρεση το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βραζιλίας (2006) όπου έχασαν στον ημιτελικό από τη Ρωσία, αποδεικνύουν, εμφατικά τις περισσότερες φορές, ότι δεν υπάρχει αντίπαλος για να τις αντιμετωπίσει. Ούτε καν η μεγάλη Αυστραλία των ετών 2006-2012!

Άνισα μεγέθη!

Μεγάλο τους όπλο ήταν και σε αυτό το τουρνουά, όπως άλλωστε και στο Παγκόσμιο της Τενερίφης (2018), η τριάδα Stewart, Wilson και Griner. Με τις τρεις τους στην ίδια πεντάδα (και τις Tina Charles και Sylvia Fowles ως εφεδρικές ψηλές) οι ΗΠΑ διαθέτουν μιαν ασυναγώνιστη frontline κι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα για όλες σχεδόν τις ομάδες που πετυχαίνουν στο διάβα τους. Φωτεινή εξαίρεση στο Τόκιο η Γαλλία, η μόνη ίσως ομάδα που μάτσαρε ικανοποιητικά απέναντί τους και μπόρεσε να τις κοντράρει μέχρι και τα τελευταία λεπτά στο τελευταίο ματς του Β΄ Ομίλου. Τόσο που οι Αμερικανίδες χρειάστηκαν τα απανωτά τρίποντα της Tina Charles για να πάρουν κεφάλι στο σκορ και να ξεκολλήσουν, βοηθούμενες ασφαλώς και από μερικά καθοριστικά λάθη των Γαλλίδων προς το τέλος του παιχνιδιού (82-93).


Focus

Μαζί από τα κολεγιακά τους χρόνια, ακόμη και κατά το πολυετές πέρασμά τους στην Ευρώπη. Η Sue Bird και η Diana Taurasi τα έχουν κατακτήσει όλα. Πρωταθλήματα NCAA, τίτλους σε WNBA και Ευρωλίγκα Γυναικών, χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες. Και πληθώρα ακόμη ατομικών κατορθωμάτων και ρεκόρ. Στο Τόκιο οι δυο τους έφτασαν στα πέντε ολυμπιακά μετάλλια, όλα χρυσά φυσικά, κι έγραψαν ιστορία ως οι μόνες αθλήτριες του μπάσκετ, σε άνδρες και γυναίκες, που το έχουν καταφέρει. Μια διαδρομή που ξεκίνησε στην Αθήνα του 2004 κι έφτασε μέχρι το Τόκιο του 2020/1. Θα πάνε άραγε μέχρι το Παρίσι; Σε καμία περίπτωση, απάντησε η Bird. Αγαπώ το Παρίσι, άφησε να εννοηθεί η Taurasi.

Δεν μουντζώνουν, τα πέντε τους χρυσά μάς δείχνουν!

Η Dawn Staley, πάντως, που κι αυτή τα έχει πάρει όλα ως παίκτρια και ως προπονήτρια, κατεβαίνει από το… αλογάκι. Ο ολυμπιακός της κύκλος έκλεισε και οι Αμερικανοί βρίσκονται σε αναζήτηση νέου/ας προπονητή/τριας.


Γιαπωνέζικος σίφουνας

Από πολλούς θεωρήθηκε η έκπληξη του τουρνουά, αλλά για όσους παρακολουθούν το παγκόσμιο μπάσκετ γυναικών μόνο έκπληξη δεν ήταν. Τα τελευταία χρόνια η Ασία έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου, είχε φανεί και στην Τενερίφη αυτό και απλώς στο Τόκιο επιβεβαιώθηκε. Η Ιαπωνία εξάλλου, περί ης ο λόγος, έπαιζε εντός έδρας.

Ούτε ο φακός μπορεί να τις πιάσει!

Τις διαθέσεις τους οι Akatsuki Five τις έδειξαν με το… καλημέρα, στην πρεμιέρα του τουρνουά. Με το περιφερειακό τους παιχνίδι, την ταχύτητα και την εξυπνάδα τους αιφνιδίασαν τις Γαλλίδες και την προπονήτριά τους Valérie Garnier που επέμενε να αντιπαρατάσσει στο small-ball σχήμα του Tom Hovasse μια πεντάδα με δύο ψηλές (σε κάποιο σημείο έπαιξαν μαζί Gruda και Ciak!). Οι Γιαπωνέζες, όταν δεν σούταραν από την περιφέρεια (11/27 τρίποντα), τις χτυπούσαν στα πόδια επιδιώκοντας την επαφή και τα κερδισμένα φάουλ (17/23 βολές έναντι 4/6 μόλις των Γαλλίδων!) και κάπως έτσι διαγράφηκε το τελικό 74-70 υπέρ τους. Σπουδαίο αποτέλεσμα σε έναν όμιλο (Β΄) που περιλάμβανε το απόλυτο φαβορί ΗΠΑ!

Το σύστημα το ’φερε οι δυο αυτές ομάδες να συναντηθούν και στον ημιτελικό της διοργάνωσης. Κι ενώ περιμέναμε τη Γαλλία να μάθει από το πάθημα της πρεμιέρας και να προσαρμοστεί ικανοποιητικότερα στο ιδιαίτερο στυλ της Ιαπωνίας, έγινε το ακριβώς το αντίθετο. Για τρία δεκάλεπτα οι Γιαπωνέζες κυριάρχησαν στο γήπεδο παίζοντας εκπληκτικό μπάσκετ (εύστοχη ανάλυση του παιχνιδιού της Ιαπωνίας μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ), σούταραν και πάσαραν με φρενήρη ρυθμό και παράλληλα είχαν υψηλότατα ποσοστά ευστοχίας κι αποτελεσματικότητας (11/22 τρίποντα, 28 ασίστ). Κι έτσι το 14-22 υπέρ της Γαλλίας του α΄ δεκαλέπτου μετατράπηκε, εν ριπή οφθαλμού, σε 87-71 στο τέλος του παιχνιδιού.

Ομαδάρα!

Είχε προηγηθεί βεβαίως-βεβαίως στον προημιτελικό το ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΑΤΣ της διοργάνωσης: Ιαπωνία-Βέλγιο. Σε αυτό όμως θα επανέλθουμε αργότερα…


Focus (α)

Ο Tom Hovasse είναι Αμερικανός. Όμως ζει και εργάζεται στην Ιαπωνία για περισσότερα από 20 χρόνια. Αρχικά ως παίκτης, τώρα πια ως προπονητής. Για το προπονητικό πρόγραμμα του γιαπωνέζικου μπάσκετ γυναικών αλλά και τη γενικότερη φιλοσοφία που το διέπει έχει μιλήσει διεξοδικά. Όπως και για τις φιλοδοξίες του όταν ανέλαβε την εθνική ομάδα των γυναικών. Δεν κρύφτηκε στον στόχο του που ήταν το χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες του Τόκιο. Χρυσό μπορεί να μην πήρε, αλλά η πορεία της ομάδας του στο ολυμπιακό τουρνουά ήταν εντυπωσιακή. Όσο και το μπάσκετ που παρουσίασε στο παρκέ.

Πηγή (ολόκληρο το podcast εδώ)


Focus (β)

Rui Machida. Η πολυτιμότερη παίκτρια της Ιαπωνίας και, γιατί όχι, και του τουρνουά – κι ας επιβραβεύτηκε για άλλη μια φορά από τους ανθρώπους του Τύπου το ατομικό μπάσκετ στο πρόσωπο της Breanna Stewart. Σωστή μηχανή παραγωγής ασίστ. Με ταχύτητα, φαντασία και court vision από τα λίγα. Κάθε ματς που έπαιξε η Ιαπωνία μετατρεπόταν σε ένα προσωπικό της σόου. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: 11 στην πρεμιέρα με τη Γαλλία, 11 με τις ΗΠΑ, 15 με τη Νιγηρία, 14 με το Βέλγιο, 18 με τη Γαλλία. Και άλλες 6 στον μεγάλο τελικό κόντρα στις ΗΠΑ. Μοναδικό μονοψήφιο νούμερο.

Από την κλειδαρότρυπα. Γιατί μπορεί!

Για να γίνει περισσότερο σαφές τι έχει καταφέρει αυτή η παίκτρια, ας σκεφτούμε το εξής: Στο Τόκιο η Sue Bird ξεπέρασε τις 100 ασίστ σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετά από πέντε διοργανώσεις. Σε πέντε μόνο παιχνίδια η Rui Machida μοίρασε 69 ασίστ!


Φυσικά με τις 18 τελικές πάσες που έδωσε στον ημιτελικό απέναντι στη Γαλλία κατέρριψε το ρεκόρ των 15 ασίστ της Teresa Edwards από τους Αγώνες της Ατλάντα το 1996.


Εξιλέωση

Έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Όχι μόνο γιατί κουβαλούσε άλλον έναν αποτυχημένο τελικό από το Ευρωμπάσκετ Γυναικών που προηγήθηκε, αλλά και γιατί στην πρεμιέρα του Τόκιο έχασε από την Ιαπωνία (74-70) και φλέρταρε έντονα με τον αποκλεισμό από την 8άδα. Μπαίνοντας λοιπόν στο τελευταίο ματς του ομίλου απέναντι στις ΗΠΑ οι Γαλλίδες έπαιζαν για δύο αποτελέσματα. Ή για μια ανέλπιστη νίκη ή για μια ελεγχόμενη ήττα με διαφορά μικρότερη των 14 πόντων.

Ιπτάμενη Marine

Σε αυτό το κρίσιμο παιχνίδι ήταν που άλλαξε τελείως και η ψυχολογία τους. Έπαιξαν ελεύθερα, κυκλοφόρησαν σωστά την μπάλα, σούταραν ικανοποιητικά, έλεγξαν τα ριμπάουντ, αλλά έκαναν και κάποια σημαντικά λάθη προς το τέλος του ματς που τους στοίχισαν. Γιατί, κατά τ’ άλλα, στρίμωξαν τις Αμερικανίδες για τα καλά. Στο πιο παραγωγικό από άποψη πόντων παιχνίδι του τουρνουά (82-93).

Ό,τι ακολούθησε ήταν απλώς η ευρωπαϊκή εξιλέωση των Γαλλίδων που έβλεπαν για μια οκταετία (από το 2013 για την ακρίβεια) τις Ισπανίδες και τις Σέρβες να τους στερούν στο νήμα την πολυπόθητη κούπα του Ευρωμπάσκετ αφήνοντάς τες πάντα στη δεύτερη θέση. 64-67, νίκη στον προημιτελικό επί της Ισπανίας (ακόμα ηχεί στα αφτιά της Endi Miyem το πρόσταγμα της Marine Johannès Σήμερα δεν χάνουμε)· 76-91, νίκη στον μικρό τελικό επί της Σερβίας. Χάλκινο μετάλλιο και μια βαθιά ανάσα για τη Valérie Garnier που –δεν μπορεί– θα αισθάνθηκε αυτό το καλοκαίρι τα πριονάκια να ροκανίζουν τη θέση της.

Ουφ, ανάσαναν!

Τί παραπάνω έκανε η Γαλλία στο Τόκιο κι έφτασε στην τρίτη θέση; Κατ’ αρχάς σούταρε καλύτερα από όλες σχεδόν τις θέσεις (κοντά στο 47% στα σουτ εντός πεδιάς, 34.5% στα τρίποντα). Τα δύο πόιντ-γκαρντ της ομάδας (Duchet & Fauthoux), η αχίλλειος πτέρνα της Γαλλίας στη μετά-Dumerc εποχή, έκαναν ένα εξαιρετικό τουρνουά. Η Marine Johannès έδειξε ότι νιώθει καλύτερα με τον ρόλο της έκτης παίκτριας και πράγματι ερχόμενη από τον πάγκο λειτούργησε πολύ συχνά ως game-changer. Αλλά η πιο σημαντική προσαρμογή ήταν ότι η Garnier αναβάθμισε τον ρόλο της Gabby Williams, που ως βασικό τριάρι της ομάδας έκανε εντυπωσιακή δουλειά σε άμυνα κι επίθεση. Ίσως βέβαια να μην είχε κι άλλη επιλογή η γαλλίδα coach, αφού η Valériane Vukosavljević ανακοίνωσε αμέσως μετά τους Αγώνες ότι είναι… έγκυος.


Focus

Στις δύο μικρές, ετών 20. Η μία (Marine Fauthoux) δεν ήταν καν στη 12άδα της Γαλλίας στο Ευρωμπάσκετ. Η άλλη (Iliana Rupert) είχε πάρει ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, αφού μπροστά της είχε τις Gruda και Ciak. Στο Τόκιο η Garnier τις εμπιστεύτηκε. Από ανάγκη, καθώς δεν είχε άλλο πόιντ-γκαρντ πέραν της Duchet στην ομάδα. Και από τύχη ίσως, καθώς απέναντι στις ψηλές κι αθλητικές Αμερικανίδες χρειάστηκε να ψάξει βαθιά στον πάγκο της. Και οι μικρές άρπαξαν την ευκαιρία!

Les petites filles



Ο τελευταίο χορός

Πήγαν στο Τόκιο ως πανάξιες πρωταθλήτριες Ευρώπης αλλά και με τη συνειδητοποίηση ότι βρίσκονται κοντά στο δικό τους τέλος εποχής. Οι προσδοκίες για τις Σέρβες ήταν υψηλές, αλλά η αλήθεια είναι ότι μετά τη Βαλένθια και τον τίτλο του Ευρωμπάσκετ όλα πήγαν στραβά. Η ομάδα χτυπήθηκε από τον Covid, δεν μπόρεσε να κάνει καλή προετοιμασία και απείχε από όλα τα προγραμματισμένα φιλικά.

Αλλά οι Σέρβες είναι μαχήτριες. Πέρασαν στην 8άδα ως δεύτερες στον δύσκολο Α΄ όμιλο με νίκες επί του Καναδά και της Ν. Κορέας και στον προημιτελικό βρέθηκαν αντιμέτωπες με τη φιλόδοξη Κίνα. Ανώτερες οι Κινέζες για τρία δεκάλεπτα, αλλά αν μια ομάδα μπορούσε σε αυτό το τουρνουά να ανατρέψει ένα παιχνίδι αυτή ήταν η Σερβία. Ένα καλό δ΄ δεκάλεπτο αρκούσε για να κλειδώσουν οι ψυχωμένες Σέρβες την πρόκριση στη ζώνη των μεταλλίων (70-77) και να μην γυρίσουν στο Βελιγράδι ως αποτυχημένες. Τελικός απολογισμός: 3 νίκες και 3 ήττες. Από την Ισπανία στον όμιλο, τις ΗΠΑ στον ημιτελικό και από τη Γαλλία στο παιχνίδι του χάλκινου μεταλλίου.

Ένα τελευταίο χειροκρότημα

Η ειρωνεία είναι ότι η Σερβία έχασε και από τις δύο ευρωπαϊκές ομάδες που αντιμετώπισε στο Τόκιο. Αλλά σίγουρα η τελευταία ήττα από τη Γαλλία θα πρέπει να ενόχλησε περισσότερο. Όχι μόνο γιατί χάθηκε το χάλκινο (το δεύτερο που θα κατακτούσε αυτή η σπουδαία γενιά παικτριών μετά το Ρίο), αλλά και γιατί ήταν η πρώτη φορά που οι Γαλλίδες κατάφεραν να κερδίσουν τη Σερβία σε ένα παιχνίδι μεταλλίου. Πεντακάθαρα κι εμφατικά (76-91)! Με εφτά Γαλλίδες να τελειώνουν το ματς με διψήφιο αριθμό πόντων. Κι ένα εντυπωσιακό 51.9% στα τρίποντα (14/27)!


Focus

Σημαιοφόρος της Σερβίας σε αυτούς τους Αγώνες. Στις τελευταίες της παραστάσεις πάνω στο παρκέ που τη λάτρεψε. Φεύγω με τη συνείδησή μου ήσυχη, δήλωσε η Sonja Vasić μετά το στερνό παιχνίδι της τόσο ζηλευτής καριέρας της. Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο πια. Μας λείπει ήδη!

Σερβικό ντουέτο

Όπως θα μας λείψει και μια άλλη μεγάλη, η Jelena Brooks, που ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την Εθνική Σερβίας (όχι όμως και από την ενεργό δράση). Τέλος εποχής για την πιο τρελή παρέα του ευρωπαϊκού μπάσκετ γυναικών και μια μεγάλη πρόκληση για τη Marina Maljković να φτιάξει τη Σερβία της επόμενης δεκαετίας.


Αφήνοντας υποσχέσεις

Πρώτη θέση στον Γ΄ όμιλο με τρεις νίκες επί Αυστραλίας, Βελγίου και Πουέρτο Ρίκο. Αλλά στον προημιτελικό τούς έλαχαν οι Σέρβες. Οι Κινέζες έφτασαν κοντά αυτή τη φορά. Τους έλειψε όμως η εμπειρία και ίσως μια καλύτερη τακτική στην προσέγγιση του παιχνιδιού ειδικά απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες. Η πορεία τους πάντως πιστοποίησε αυτό που βλέπουμε όλοι τα τελευταία χρόνια: την αλματική πρόοδο του μπάσκετ γυναικών στην Ασία.

Δίμετρες


Focus

Li Yueru και Xu Han. Η Κίνα είναι η μόνη ομάδα με δίδυμο ψηλών παικτριών πάνω από τα δύο μέτρα. Δύο μέτρα ακριβώς η 22χρονη Li. Δύο και πέντε εκατοστά η 21χρονη Xu. Ενδιαφέρουσες παίκτριες με καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι.


Τέλος εποχής

Στο Ευρωμπάσκετ είχαμε αναρωτηθεί αν η έβδομη θέση και η αποτυχία της Ισπανίας να βρεθεί και πάλι στα μετάλλια σήμαινε την αρχή της αποκαθήλωσης της σπουδαιότερης ευρωπαϊκής εθνικής ομάδας της τελευταίας δεκαετίας. Στο Τόκιο φάνηκε ότι ο κύκλος πράγματι έκλεισε. Δυστυχώς με σαματά.

Τρεις νίκες και πρωτιά στον Α΄ όμιλο (η μία επί της Σερβίας – ματς για το οποίο είχε προειδοποιήσει ο Lucas Mondelo από τη Βαλένθια ακόμα), αλλά η κλήρωση που ακολούθησε έριξε τις Ισπανίδες πάνω στη Γαλλία. Μέχρι πρόσφατα το πάνω χέρι σε αυτή την κλασική ευρωπαϊκή αναμέτρηση το είχαν οι Ισπανίδες. Στο Τόκιο, όμως, ήταν η σειρά των Γαλλίδων να χαμογελάσουν. Μετά από τρεις χαμένους ευρωπαϊκούς τελικούς ήρθε η εξιλέωση.

Το γελαστό κορίτσι των Ισπανών

Για την Ισπανία ήταν πολύτιμη, όπως πάντα, η προσφορά της Astou Ndour, αλλά εμείς θα σταθούμε στο γελαστό κορίτσι, τη Maite Cazorla. Τα απανωτά της τρίποντα απέναντι στις Σέρβες επέτρεψαν στην ομάδα της να επιστρέψει σε ένα παιχνίδι που για τρία δεκάλεπτα φαινόταν χαμένο (85-70 το τελικό σκορ). Και σε αυτή στηρίχτηκαν οι Ισπανίδες προκειμένου να μπορέσουν να κλέψουν, ανεπιτυχώς εντέλει, τη νίκη στον προημιτελικό απέναντι στη Γαλλία. Εξαιρετικές αντιδράσεις από τη νεαρή Ισπανίδα γκαρντ που δείχνει ότι το μέλλον τής ανήκει.


Focus

Η ώρα έφτασε. Το αναβάλλει, το καθυστερεί, το απεύχεται, αλλά ο χρόνος είναι πανίσχυρος κι αμείλικτος για όλους. Ακόμη και για τη μεγάλη καπιτάνα Laia Palau. Μπορεί να μην το ανακοίνωσε, αλλά ο προημιτελικός με τη Γαλλία (θα πρέπει να) ήταν το τελευταίο της παιχνίδι με τη φανέλα της Ισπανίας. Στα 42 της χρόνια (πλην δυο μήνες περίπου). Με 314 συμμετοχές και δώδεκα μετάλλια. Châpeau!

Μια παίκτρια, μια ιστορία


Ένα καλάθι!

Στη Βαλένθια ήταν εκπρόθεσμο. Στο Τόκιο, απέναντι στην οικοδέσποινα Ιαπωνία, βρήκε σίδερο. Στην πρώτη περίπτωση το Βέλγιο έμεινε εκτός τελικού. Στη δεύτερη δεν μπήκε καν στη ζώνη των μεταλλίων. Πρωταγωνίστρια και τις δυο φορές η Kim Mestdagh που, στο Τόκιο, στον προημιτελικό με την Ιαπωνία, έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της ζωής της (24 π., 7/11 τρίποντα, 7 ρ., 5 ασ., 0 λάθη!). Αλλά το Βέλγιο έμεινε με άδεια χέρια.

Μοιραία!

Τις εντυπώσεις, όμως, τις κέρδισαν οι Βελγίδες και με το παραπάνω. Διότι, για άλλη μια φορά, όπως και στην Τενερίφη το 2018, μας χάρισαν, παρέα με τις Γιαπωνέζες, ένα από τα συναρπαστικότερα και ομορφότερα ματς στην ιστορία του μπάσκετ γυναικών. Ένα παιχνίδι που τα είχε όλα: μεγάλο σκορ (86-85), υψηλά ποσοστά ευστοχίας (46.9% για την Ιαπωνία, 50.8% για το Βέλγιο), πολλές ασίστ (20 για την Ιαπωνία, 29 για το Βέλγιο), κρίσιμα plays, μεγάλα σουτ, ανατροπές, σασπένς και δράμα. Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!

Βαθιά υπόκλιση!


Focus

Παρέμενε πεισματικά ενεργή μόνο για αυτούς τους Αγώνες. Τη μόνη διοργάνωση που έλειπε από το πλούσιο παλμαρέ της. Άντεξε την πανδημία αλλά και το σώμα της που άρχισε καιρό τώρα να την εγκαταλείπει. Επέμεινε και τελικά τα κατάφερε. Η Ann Wauters βρέθηκε στην ολυμπιακή ομάδα του Βελγίου, παρέλασε στην Τελετή Έναρξης και θα μπορούσε ίσως, αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί λίγο διαφορετικά, να επιστρέψει στην πατρίδα της με ένα μετάλλιο. Αμέσως μετά τον συγκλονιστικό προημιτελικό με την Ιαπωνία έκανε δύο πράγματα: στήριξε τις απαρηγόρητες συμπαίκτριές της και ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ενεργό δράση. Στα 41. Έπαιξε σε ένα ματς, τέσσερα λεπτά περίπου, και σημείωσε δύο πόντους.

Τα κατάφερε!


No Cambage, no party!

Με τη Liz Cambage βρέθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Τενερίφη (2018). Χωρίς την Cambage ίδρωσε να μπει στην 8άδα του ολυμπιακού τουρνουά στο Τόκιο. Αυτή είναι η Αυστραλία: η ομάδα με τη μία παίκτρια που της αλλάζει επίπεδο. Οι Αυστραλές έχασαν στον Γ΄ όμιλο από το Βέλγιο (70-85) και την Κίνα (76-74) και βρέθηκαν να παίζουν τα ρέστα τους στο τελευταίο παιχνίδι με το Πουέρτο Ρίκο (96-69). Στον προημιτελικό απέναντι στις ΗΠΑ (55-79) οι προσδοκίες τους για κάτι καλύτερο έμοιαζαν χαμένες από την αρχή.

Δύσκολες αποστολές


Focus

Παγκόσμιο Κύπελλο, 2022. Σίδνεϊ. Εκεί εστιάζουν ήδη οι Αυστραλοί και το ερώτημα που πλανάται είναι αν η Cambage θα παίξει μαζί τους.


Κάτω από τον πήχη

Εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους Αυστραλούς (και εμάς τους λίγους παθιασμένους με το μπάσκετ γυναικών) το ματς με το Πουέρτο Ρίκο το παρακολουθούσαν και οι Καναδές. Ήττα ή νίκη της Αυστραλίας με λιγότερο από 24 πόντους ισοδυναμούσε με δική τους πρόκριση στη φάση των προημιτελικών. Τελικά οι Αυστραλές νίκησαν αγχωτικά με 27, προκρίθηκαν αυτές στην 8άδα, ενώ οι πόθοι των Καναδών παρέμειναν ευσεβείς πλην όμως φρούδοι.

Απογοήτευση

Ήττα από τη Σερβία (72-68) και την Ισπανία (66-76) στον Α΄ όμιλο, νίκη επί της Ν. Κορέας (74-53), λίγα πράγματα για τον Καναδά που σε δεύτερη σερί διοργάνωση θέτει ψηλά τον πήχη και περνάει πανηγυρικά από κάτω.


Focus

Στο Τόκιο, στους τρίτους ολυμπιακούς αγώνες της καριέρας της, μάς αποχαιρέτησε οριστικά η συμπαθέστατη Miranda Ayim. Αρχηγός της Εθνικής Καναδά και μία εκ των σημαιοφόρων της καναδικής αποστολής στην Τελετή Έναρξης. Η πρώτη εκπρόσωπος του καναδικού μπάσκετ σε αυτή τη θέση.

The wind beneath the Ayim wings!

Μαζί της αποχαιρετούμε και την 37χρονη Kim Gaucher. Στις αρχές του καλοκαιριού είχε πρωτοστατήσει με το αίτημά της να της επιτραπεί ως θηλάζουσας μητέρας να έχει μαζί της στο ολυμπιακό χωριό τη νεογέννητη κόρη της. Αίτημα στο οποίο ανταποκρίθηκε τελικά, έστω και με μικρή καθυστέρηση, η ΔΟΕ.


Δίχως νίκη…

Για τη Ν. Κορέα (Α΄ Όμιλος), τη Νιγηρία (Β΄ Όμιλος) και το Πουέρτο Ρίκο (Δ΄ Όμιλος) σε αυτούς τους Αγώνες. Καλύτερη όλων μέσα στο παρκέ η Ν. Κορέα –η άνοδος του ασιατικού μπάσκετ που λέγαμε–, που είχε όμως να αντιπαλέψει με δύσκολες ομάδες στον Α΄ Όμιλο. Χειρότερη το αδύναμο Πουέρτο Ρίκο, που θα έχει να θυμάται την ιστορική πρώτη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς. Όσο για τη Νιγηρία φλυάρησε άσκοπα και τη φορά αυτή το πλήρωσε.



Φύρδην-μίδγην

Από τις δώδεκα ομάδες του τουρνουά, οι μισές είχαν στον πάγκο τους γυναίκα head-coach (ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Ν. Κορέα, Σερβία, Γαλλία). Τρεις από αυτές έπαιξαν στους αγώνες της τετράδας (ΗΠΑ, Γαλλία, Σερβία). Δύο έφυγαν με μετάλλιο (ΗΠΑ, Γαλλία).

Τρεις χώρες παρέλασαν στην Τελετή Έναρξης με σημαιοφόρους που εκπροσωπούσαν το μπάσκετ γυναικών: ο Καναδάς με τη Miranda Ayim, οι ΗΠΑ με τη Sue Bird και η Σερβία με τη Sonja Vasić.

This is Emma!

Πρώτη σκόρερ του τουρνουά ήταν η Emma Meesseman. Η μόνη που έφτασε σε τριψήφιο αριθμό πόντων με ποσοστό ευστοχίας πάνω από 60%. Σημείωσε 107 πόντους σε τέσσερις μόνο αγώνες. Παράλληλα, ήταν πρώτη στα κλεψίματα (3.5 ανά παιχνίδι, 14 συνολικά – μόνο η Gabby Williams είχε 17 αλλά με δύο παιχνίδια περισσότερα) και δεύτερη στα ριμπάουντ (10.5 μ.ό.), πίσω από την Κορεάτισσα Ji Su Park (10.7 σε τρία ματς).

Η Meesseman επιλέχθηκε και στην καλύτερη 5άδα του τουρνουά. Μαζί με τις A’ja Wilson (ΗΠΑ), Breanna Stewart (ΗΠΑ), Sandrine Gruda (Γαλλία) και Rui Machida (Ιαπωνία).

MVP ψηφίστηκε η Breanna Stewart. Γελοιότητες! Για άλλη μια φορά οι εκπρόσωποι του Τύπου επιλέγουν με βάση τη δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητα και δείχνουν να επιβραβεύουν ξανά το ατομικό μπάσκετ έναντι της ομαδικής προσπάθειας. Η παίκτρια που έκανε τη διαφορά στο Τόκιο ήταν μία: η μικρόσωμη αλλά θαυματουργή Rui Machida.

Rui Machida, ladies & gentlemen!

Η δική μου MVP!

Αύγουστος 2021

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου