Το καλάθι, από κάτω

Η αλλαγή στο τιμόνι της ΕΟΚ έφερε έναν άνεμο ανανέωσης στο ελληνικό μπάσκετ, ορατό φυσικά και στο μπάσκετ γυναικών, τις τύχες του οποίου ανέλαβαν η Άννυ Κωνσταντινίδου και ο Χρήστος Βασιλειάδης. Κι ενώ είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν για να λέμε ότι έχουμε τουλάχιστον ένα πρωτάθλημα της προκοπής, η φετινή χρονιά κύλησε, σε γενικές γραμμές, ομαλά, χωρίς ιδιαίτερα παρατράγουδα. Ακολουθούν τα 5 + 1 σημεία που αξίζει να θυμηθούμε. Πέντε Εννέα ομάδες παρατάχθηκαν στην αφετηρία της σεζόν (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΟΑ Χανίων, ΠΑΣ Γιάννινα, Εσπερίδες, Δάφνη Αγ. Δημητρίου, Ελευθερία Μοσχάτου, Νίκη Λευκάδας), με τη δέκατη, τον Σπόρτιγκ, να δηλώνει αδυναμία και να αποσύρεται τελικά από την Α1. Ένα σύντομο πρωτάθλημα, στο τέλος του οποίου θα αναδεικνυόταν ένας πρωταθλητής (ναι, και πάλι με μεταφορά νικών από την κανονική περίοδο στα πλέι-οφ!) και δεν θα υποβιβαζόταν κανείς. Win-Win, με άλλα λόγια! Τώρα, πώς αυτό το σύντομο πρωτάθλημα διήρκεσε μέχρι τα μέσα Μαΐου, περισσότερο από κάθε ά

Σε προηγούμενο ποστ περιέγραφα, όχι δίχως απογοήτευση, τη δύσκολη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο αθλητισμός γενικά και το μπάσκετ γυναικών ειδικότερα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, μετά και την έκρηξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας του κορονοϊού. Λιγότερο από έναν μήνα μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Προς το καλύτερο, στον βαθμό που η αθλητική δραστηριότητα έχει επανέλθει, έστω και με την υιοθέτηση και εφαρμογή ακόμη πιο αυξημένων υγειονομικών πρωτοκόλλων και με άδεια από φιλάθλους γήπεδα. Τσεχία, Γαλλία, Ουγγαρία επανεκκίνησαν τα πρωταθλήματά τους, τα οποία προστέθηκαν δίπλα σε εκείνα που δεν είχαν σταματήσει καθόλου (Ισπανία, Τουρκία, Ρωσία, Πολωνία κ.ά.). Σε αυτά ας συμπεριλάβουμε και τα πρωταθλήματα άλλων χωρών, λιγότερο ίσως προβεβλημένων στο μπάσκετ γυναικών, όπως η Πορτογαλία, η Μ. Βρετανία, η Δανία, η Φινλανδία, η Σλοβενία, η Βουλγαρία, αλλά και του Ισραήλ που ξεκίνησε πρόσφατα. Αθλητική δράση παντού, λοιπόν. Παντού, εκτός από τη Ρουμανία και το Βέλγιο (προγραμματί

Η ήττα του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό για τη 2η αγωνιστική της Α1 Γυναικών 2020-2021 έβαλε τέλος στο αήττητο σερί τού, μόνιμου τα τελευταία χρόνια, πρωταθλητή Ελλάδας. Με την αφορμή αυτή θυμόμαστε κάποιες ανάλογες (τις πιο σημαντικές) περιπτώσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ γυναικών. Τα βατράχια του Μπρνο  Η Gambrinus Brno (με σήμα το βατράχι!) μεσουράνησε καθ' όλη τη διάρκεια της α΄ δεκαετίας του 21ου αιώνα τόσο στην Ευρώπη με την κατάκτηση ενός τίτλου Ευρωλίγκας το 2006 απέναντι στη ρωσική VBM-SGAU Samara και με συμμετοχή σε δύο τελικούς το 2005 και το 2008, όσο, φυσικά, και στο ανταγωνιστικό ακόμα τότε πρωτάθλημα Τσεχίας. Από το 1996 έως το 2008 κατέκτησε 13 διαδοχικά πρωταθλήματα (συν ένα ακόμη το 2010), ενώ εντός του διαστήματος αυτού και συγκεκριμένα από τις 14-2-1998 μέχρι τις 27-1-2007 σημείωσε 256 συνεχόμενες νίκες (βλ. εδώ ), τις περισσότερες στην ιστορία των εθνικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Δήμιός της αποδείχθηκε η USK Praha: αρχικά, στις 7-2-2008, της έσπασε το αήττητ

Η Ευρώπη σε νέες περιπέτειες. Με ολίγον από Ελλάδα αυτή τη φορά. Τσεχία  Ήταν 10 του Οκτώβρη όταν διεξήχθη η 5η αγωνιστική της RENOMIA ŽBL στην Τσεχία. Μια μέρα πριν, η τσεχική κυβέρνηση ανακοίνωνε την αναστολή κάθε αθλητικής δραστηριότητας και το κλείσιμο όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων στη χώρα διάρκειας τουλάχιστον δύο εβδομάδων, με τους αθλητές και τις αθλήτριες των ομαδικών αθλημάτων να μένουν ουσιαστικά ανέστιοι και ανέστιες. Στο μπάσκετ γυναικών που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω, οι περισσότερες ομάδες εφάρμοσαν ειδικό πρόγραμμα ατομικών προπονήσεων για τις παίκτριές τους, άλλες στράφηκαν στις προπονήσεις σε ανοιχτούς χώρους (ανοιχτά γήπεδα, πάρκα, ακόμα και κάτω από γέφυρες!), ενώ κάποιες (λίγες) σκέφτηκαν μέχρι και την ολιγοήμερη μετακίνηση σε γειτονικές χώρες, όπως η Αυστρία, όπου δεν έχουν επιβληθεί τόσο αυστηρά μέτρα και απ’ ό,τι φαίνεται την… πάτησαν. Η ουσία είναι ότι το πρωτάθλημα γυναικών στην Τσεχία έχει σταματήσει και κανείς δεν γνωρίζει προς το παρόν πότε θα ξαναρ

Ετεροχρονισμένα κάπως, αλλά ιδού κάποιες σκέψεις με αφορμή τα εσχάτως τεκταινόμενα στην Α1 Γυναικών. Μην ξεχνάμε: διανύουμε τη σεζόν 2019-2020!  Αρκεί να βγαίνουν οι αριθμοί  Το θρίλερ έλαβε τέλος αργά. Πανιώνιος (Α2) και Καλύβια (γιοκ) – εκτός. Παναθλητικός Συκεών (Α2) – εκτός επίσης. Επιλογές των ομάδων ελεύθερες, πλην όμως έντιμες. Εδώ ισχύει το "αν δεν το αντέχεις, άδειασέ μας τη γωνιά". Έγκαιρα και με αξιοπρέπεια. Αντ’ αυτών: ο ΠΑΣ Γιάννινα, ως πρώτος επιλαχών από την Α2 Βορρά, ορεξάτος, φιλόδοξος και φουριόζος (για πόσο;)· και από τον Νότο τα Μελίσσια (που τελικά δεν το άντεξαν) και ο Αθλητικός Όμιλος Χανίων (αυτός το παραάντεξε!). Πάντα μετά από προσκλήσεις, συζητήσεις, αντιρρήσεις, μαγειρέματα ίσως, αλλά και αρνήσεις διαφόρων άλλων ομάδων της περσινής Α2, Βορρά και Νότου. Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή, λέει, η ΕΟΚ έδειξε διακαή επιθυμία και ανυποχώρητη βούληση να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός… 12, για ακόμη μια φορά, στην Α1 Γυναικών της τρέχουσας αγων

Ο τίτλος ταιριάζει… γάντι στο πρωτάθλημα που παρακολουθήσαμε τη φετινή σεζόν (2018-2019). Και δεν χρησιμοποιώ το ρήμα καταχρηστικά. Φέτος, πράγματι, αξιωθήκαμε, όσοι δεν διαμένουμε πέριξ του κλεινού άστεως ή αρνούμαστε από επιλογή να πάμε στα "κρύα" κι ακαλαίσθητα ελληνικά γήπεδα, να δούμε εξ αποστάσεως κάμποσα ματς. Κάτι ο Ολυμπιακός με την Ευρωλίγκα όπου σχεδόν βαρεθήκαμε να τον βλέπουμε, κάτι η Νίκη Λευκάδας με τη δική της ευρωπαϊκή περιπέτεια, κάμποσο ο Σπόρτιγκ που "στρίμαρε" όλα τα εντός έδρας παιχνίδια του, άντε και λίγο ο Sportshero με τις ευγενικές του… χορηγίες, βάλε και κάτι ξώφαλτσα από δω και από κει, προσωπικά είχα τη δυνατότητα να αποκτήσω εικόνα για όλες τις ομάδες. Δεν είδα βέβαια κάτι συνταρακτικό και σίγουρα η ανάπτυξη των νεαρών Ελληνίδων παικτριών εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα, τις επιπτώσεις του οποίου τις βλέπουμε εναργώς κάθε καλοκαίρι στις εθνικές ομάδες νεανίδων και νέων