Μια από τα ίδια

Ο τίτλος ταιριάζει… γάντι στο πρωτάθλημα που παρακολουθήσαμε τη φετινή σεζόν (2018-2019). Και δεν χρησιμοποιώ το ρήμα καταχρηστικά. Φέτος, πράγματι, αξιωθήκαμε, όσοι δεν διαμένουμε πέριξ του κλεινού άστεως ή αρνούμαστε από επιλογή να πάμε στα "κρύα" κι ακαλαίσθητα ελληνικά γήπεδα, να δούμε εξ αποστάσεως κάμποσα ματς. Κάτι ο Ολυμπιακός με την Ευρωλίγκα όπου σχεδόν βαρεθήκαμε να τον βλέπουμε, κάτι η Νίκη Λευκάδας με τη δική της ευρωπαϊκή περιπέτεια, κάμποσο ο Σπόρτιγκ που "στρίμαρε" όλα τα εντός έδρας παιχνίδια του, άντε και λίγο ο Sportshero με τις ευγενικές του… χορηγίες, βάλε και κάτι ξώφαλτσα από δω και από κει, προσωπικά είχα τη δυνατότητα να αποκτήσω εικόνα για όλες τις ομάδες. Δεν είδα βέβαια κάτι συνταρακτικό και σίγουρα η ανάπτυξη των νεαρών Ελληνίδων παικτριών εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα, τις επιπτώσεις του οποίου τις βλέπουμε εναργώς κάθε καλοκαίρι στις εθνικές ομάδες νεανίδων και νέων γυναικών.

Το θέμα μας όμως είναι το ένδοξον πρωτάθλημά μας και τα… μαθήματα που πήραμε τη φετινή χρονιά από δαύτο. Ας τα συνοψίσω…

Κατ’ αρχάς, και για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν μάθαμε τον πρωταθλητή. Αυτόν τον ξέραμε από την αρχή. Επομένως, στην κορυφή το μόνο, ελάχιστο, ενδιαφέρον ήταν ποια ομάδα θα έκανε παρέα στον Ολυμπιακό στους τελικούς. Και ο κλήρος έλαχε στον ΠΑΟΚ. Ο οποίος με τη Λύμουρα, τις κάμποσες μικρές του και κυρίως τις τρεις ξένες του έκανε πειστικές νίκες, φόρτωσε το καλάθι των αντιπάλων με μπόλικους πόντους, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπόρεσε, ακόμη και πλήρης, να αντισταθεί στον Ολυμπιακό (κάτι που, τηρουμένων των αναλογιών, το ψιλοκατάφερε η Νίκη Λευκάδας στον τελικό Κυπέλλου στα Χανιά!). Ο ΠΑΟΚ που συναίνεσε, αν δεν το ζήτησε κιόλας, να ολοκληρωθούν οι τελικοί με συνοπτικές διαδικασίες, στη Γλυφάδα, από τον φόβο των… Ιουδαίων – συγγνώμη… των κανιβάλων ήθελα να πω, που ενδεχομένως να ’βλέπαν φως και να μπουκάραν. Δίκαιη και σωστή επιλογή!

Νά και κάτι ακόμη που γνωρίζαμε εξαρχής. Ελλείψει Παναθηναϊκού (θα πρόσθετα και Ολυμπιακού Βόλου και εκείνου του ανεκδιήγητου –πρώην;– προπονητή του), το πρωτάθλημα κύλησε χωρίς ιδιαίτερα παρατράγουδα, πλην της αρκετά πρώιμης επιλογής του Ολυμπιακού να εγείρει –κατόπιν εορτής– ζήτημα με τον αριθμό των ξένων του πρωταθλήματος. Άντε και πλην εκείνης της κωμικοτραγικής κατάστασης στο κλειστό του Σπόρτιγκ, στο ματς με τον Πρωτέα, με τα χαλασμένα ηλεκτρονικά ρολόγια και το γενικό μπάχαλο σε ένα παιχνίδι που σε κάποια άλλη χώρα δεν θα άρχιζε καν! Το απεύχομαι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι του χρόνου θα αναπολούμε τη φετινή χρονιά νοσταλγώντας… ηρεμία και σύνεση!

Αυτό που αναμφίβολα μάθαμε φέτος και μας απασχόλησε σχεδόν όλη τη σεζόν είναι τους άτυχους που πέσαν στα… (κάτω) πατώματα. Αθηναϊκός, Ηρακλής και Πρωτέας Βούλας. Κι αν για τους δύο πρώτους, έτσι όπως κύλησαν τα πράγματα, το αποτέλεσμα ήταν κάπως αναμενόμενο (ειδικά η Θεσσαλονίκη λειτουργεί τελευταία ως το… ασανσέρ της Α1, μία πέφτει-άλλη σηκώνεται – αν και στον επαναληπτικό γύρο ο "ροπαλοφόρος" Ηρακλής το πάλεψε αρκετά), η πτώση του Πρωτέα Βούλας και κάπως στενάχωρη είναι και, τελοσπάντων, συνιστά κάζο ολκής! Γιατί αποδείχθηκε (το βλέπαμε όλη τη χρονιά) ότι δεν αρκεί μόνο να έχεις αρκετές ταλαντούχες νεαρές παίκτριες και τη διάθεση, φυσικά, να τις αφήσεις να παίξουν, πρέπει και να τις πλαισιώσεις και με πιο έμπειρες Ελληνίδες για να τις βοηθήσεις να αναπτυχθούν (σκέφτομαι εδώ το παράδειγμα της Νικολοπούλου που βελτιώθηκε σημαντικά παίζοντας δίπλα στη Λύμουρα και τη Χατζηνικολάου – αλλά και δουλεύοντας με τον Δικαιουλάκο στην Εθνική Γυναικών), και σίγουρα να βάλεις από δίπλα τους καλύτερα διαλεγμένες ξένες, οι οποίες, δυστυχώς πλην όμως αναπόφευκτα, είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Πρωτέας υστέρησε και στα δυο και αναγκαστικά στο τέλος την.. πάτησε. Βέβαια ίσως να τον αδικώ, αφενός γιατί έχασε αρκετά παιχνίδια στις λεπτομέρειες και αφετέρου γιατί όσες παίκτριες –πραγματικά καλές– έχει βγάλει ή έστω έχει συμβάλει στην ανάπτυξή τους, αργά ή γρήγορα, τις χάνει: τη Νικολοπούλου που λέγαμε, ή την Παυλοπούλου και φοβάμαι πολύ σύντομα και τη Φασούλα! Άτιμος καπιταλισμός!

"Και τώρα τί θα γίνει με την Κολλάτου (και τη Χατζηλεοντή), συμπαθέστατε κύριε Βασιλειάδη; Θα παίζουν του χρόνου στην Α2;"  — Ερώτησις αφελούς!

Τελευταίο σημείο αναφοράς: η παρωδία με τις ξένες παίκτριες! Για μιαν ακόμη χρονιά οι ομάδες που πέτυχαν τον στόχο τους (δηλαδή την παραμονή στην κατηγορία) επέλεξαν τον δρόμο της… αποδέσμευσης. Και γιατί όχι; Όταν διοργανώνεις ένα πρωτάθλημα που το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στα πλέι-άουτ (αλήθεια, κυρά-ΕΟΚ μου, σάμπως οι 3 υποβιβασμοί να ’ναι πολλοί, δεν νομίζεις;). Όταν η κατάταξη των ομάδων στις πιο πάνω θέσεις –πλην του πρωταθλητή– δεν έχουν καμία ανταποδοτική αξία πέραν της… ηθικής ικανοποιήσεως βεβαίως-βεβαίως (θα ’χει να το λέει, φαντάζομαι, ο ΠΑΟΚ ότι ήταν φιναλίστ του ελληνικού πρωταθλήματος· το ίδιο κι ο περσινός Φάρος, που αμέσως μετά… καταποντίστηκε!). Όταν μπορεί να παίξει στην Ευρώπη η ομάδα που κατετάγη 6η, όπως συνέβη πέρσι με τη Νίκη Λευκάδας (και πάλι καλά να λέμε που το τόλμησαν οι γενναίες Λευκαδίτισσες!), επειδή οι άλλοι πολύ απλά δεν ενδιαφέρονται ή, έστω, δεν αντέχουν οικονομικά (αν και, κατά τη γνώμη μου, αυτά τα δυο συνδέονται κάπως). Όταν το πρωτάθλημα, χωρίς να έχει καν σοβαρά πλέι-οφ (πόσο αναχρονιστική πια αυτή η μεταφορά των νικών!), παρατείνεται αδικαιολόγητα τόσο πολύ, γιατί μια διακόπτει για τα Χριστούγεννα, μια για το Πάσχα, μια για το Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα (!) και τελευταία (χαριστική βολή!) για το Πανελλήνιο Νεανίδων (!!)· κι όλα αυτά τη στιγμή που ενδεχομένως είναι το μόνο πρωτάθλημα στην Ευρώπη που ξεκινά τόσο αργά, αργότερα και από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων των ομάδων στην Ευρώπη... Όταν, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά (κι ακόμα περισσότερα), για ποιον λόγο οι ομάδες να κρατούν τις ξένες τους μέχρι το τέλος και ειδικά μετά τον… σκληρό μήνα Απρίλη; Και για ποιον λόγο να θεωρούμε τις ομάδες (και τις διοικήσεις τους) αποκλειστικά υπαίτιες για την απαξίωση του πρωταθλήματος;

Αλλοιώνεται η τελική κατάταξη; Μάλλον. Έχει σημασία; Ελάχιστη. Ενδιαφέρει κανέναν και πρωτίστως τη διοργανώτρια αρχή; Όχι. Οπότε..;

Οπότε... και του χρόνου, με υγεία! 😎

υγ1

Στα πάνω πατώματα καλωσορίζουμε τον Παναθηναϊκό, τον Παναθλητικό Συκεών και τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου (σε ρόλο αντι-Πρωτέα)!

υγ2

"Και δηλαδή ο Άγιος Δημήτριος, μια συνοικία του Δήμου Αθηναίων, είναι σε θέση να συντηρεί δύο ομάδες στην Α1;"  — Ερώτησις αφελούς, και πάλι!

υγ3

Πήραμε κι άλλα μαθήματα (και) τη φετινή χρονιά, για στοιχήματα και στημένα παιχνίδια, αλλά προσωπικά αρνούμαι ν' ασχοληθώ. Ας το κάνουν αυτοί που πρέπει! 😡

Μάιος 2019