Και τώρα;

Μια νίκη και μια ήττα για την Εθνική μας ομάδα στη δεύτερη φάση των προκριματικών αγώνων για το Ευρωμπάσκετ 2021. Με πολλές αναποδιές και μπόλικη ανακατωσούρα.

Χρονικό  

Δεν μας έφτανε ο κορονοϊός που μας αποδεκάτισε (γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να τριτώσει το κακό με την απώλεια της Παυλοπούλου από Covid-19!), χάσαμε και τη Φασούλα στην κρισιμότερη στιγμή, πάνω που είχαμε προσπεράσει στο σκορ τις Σλοβένες στην αρχή του γ΄ δεκαλέπτου και φαινόταν να πηγαίνουμε το παιχνίδι εκεί που το θέλαμε. Η Φασούλα αποδείχτηκε τελικά γερό σκαρί (οι ιατρικές της εξετάσεις δεν έδειξαν κάτι σοβαρό, αποχώρησε ωστόσο από το παρκέ πάνω σε φορείο και με νάρθηκα στον αυχένα), αλλά εμάς μας πλήγωσε η νευρικότητά μας, όπως και η έλλειψη βάθους και αξιόπιστων λύσεων στο ρόστερ μας (να παίζεις με τη φιλότιμη Ιωάννα Δίελα και την άγουρη Δανάη Παπαδοπούλου στο 5 σε ένα τέτοιο παιχνίδι δεν ήταν και ό,τι πιο δόκιμο μπορούσαμε να σκεφτούμε). Μας πλήγωσε, επίσης, το τέταρτο φάουλ της Σπανού και ίσως, ακόμη πιο πολύ, το ανοικονόμητο και αναποτελεσματικό παιχνίδι της. Όπως και η ογκώδης Shante Evans που σκόραρε κατά βούληση και κατέβαζε όλα τα επιθετικά ριμπάουντ.

Όλα; Χμ! Όχι και τόσο, γιατί η στατιστική άλλα λέει. Γράφει, για παράδειγμα, ότι δεν υστερήσαμε καθόλου στο επιθετικό ριμπάουντ, ίσα-ίσα μαζέψαμε και ένα παραπάνω από τις αντιπάλους μας (18 εμείς, 17 οι Σλοβένες)! Όμως η μεγάλη διαφορά ήταν η αποτελεσματικότητα. Εμείς χαραμίζαμε κατ’ εξακολούθηση τις δεύτερες ευκαιρίες (12 μόλις δίποντα επιτυχημένα), οι Σλοβένες τις εκμεταλλεύονταν (24 δίποντα εύστοχα)! Χωρίς τις Barič και Jakovina που έμειναν εκτός λόγω Covid-19 και δίχως τις Evans και Oblak που αποβλήθηκαν στα μέσα του δ΄ δεκαλέπτου με πέντε φάουλ!

Το καλύτερο παιχνίδι της με την Εθνική έκανε η Άννα-Νίκη Σταμολάμπρου (22 π.), αλλά δεν ήταν αρκετό [πηγή: FIBA Eurobasket Women]

Αλλά οι πληγές εκεί. Επτά (ή μάλλον δεκατρείς), όσοι και οι πόντοι με τους οποίους χάσαμε από τη Σλοβενία στο σύνολο. Δυο ήττες που μας αφήνουν οριστικά στη δεύτερη θέση του Α΄ Ομίλου να μετράμε μαζί με τις πληγές και τις διαφορές μας στα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Έχουμε και λέμε λοιπόν: 70-64 στο πρώτο παιχνίδι και 70-77 στο δεύτερο μας κάνουν μείον 13. Συν 7 = -6.

Αυτό το +7 μάς έρχεται δωράκι από τη Βουλγαρία που την κερδίσαμε στο Ηράκλειο, αφού πρώτα κόντεψε να μας βγάλει την ψυχή. Κι αν οι Βουλγάρες δεν σούταραν με τραγικό ποσοστό στο τρίποντο (3/20), η αφεντιά μας μπορεί και να κατέβαζε πρόωρα τις πλερέζες. Μας κράτησε όμως σε όλο το ματς η Μαριέλλα Φασούλα και οι 21 πόντοι της, η σημαντική ασφαλώς συνεισφορά της Αγγελικής Νικολοπούλου που άγγιξε το triple double (15 π., 9 ριμπ., 9 ασίστ), αλλά και τα δυο-τρία μαζεμένα τρίποντα που πέτυχαν στο τέλος η Χριστινάκη και η Σταμολάμπρου. Κρίμα μόνο γιατί θα μπορούσαμε να είχαμε εξασφαλίσει και μεγαλύτερη διαφορά σε αυτό το παιχνίδι.

🇬🇷 Angeliki Nikolopoulou flirts with a triple double (15 PTS 9 REB 9 AST) & @FasoulaMariella puts on a clinic in the paint (21 PTS 11 REB) as @HellenicBF get an important win at 🏠!#EuroBasketWomen pic.twitter.com/BTwoRdb9cp

— #EuroBasketWomen (@EuroBasketWomen) November 12, 2020

Και τώρα;

Τώρα περιμένουμε. Τον επαναληπτικό αγώνα με τη Βουλγαρία, εκεί που θα ρίξουμε το τελευταίο φύλλο από τα χαρτιά μας. Ας ελπίσουμε ότι σε τρεις περίπου μήνες που θα διεξαχθεί το τρίτο και στερνό παράθυρο της προκριματικής διαδικασίας, θα είμαστε σε θέση να κατεβάσουμε μια πιο ορθολογική ομάδα για να διεκδικήσουμε με μεγαλύτερες αξιώσεις ό,τι έχει απομείνει διαθέσιμο πάνω στο μπασκετικό τραπέζι. Μια ομάδα που θα καταφέρει να παίξει λίγο πιο στοχευμένα, με μεγαλύτερη σιγουριά και πάντως αρκετά πιο ήρεμα και συμμαζεμένα. Καθόλου εύκολο για ένα καινούριο σύνολο με παίκτριες που ακόμη ψάχνουν τους νέους τους ρόλους (τρανό παράδειγμα η Σπανού, που μάλλον απογοήτευσε σε αυτό το παράθυρο, αλλά και η Χριστινάκη που φάνηκε να μην αισθάνεται και τόσο άνετα με τον ρόλο της σε αυτή την ομάδα – αν και ήταν εμφανές ότι είχε κάποιες ενοχλήσεις στο πόδι της).

Αυτή η ομάδα χρειάζεται την καλή Χριστινάκη [πηγή: FIBA Eurobasket Women]

Κι ενώ περιμένουμε ελπίζοντας για το καλύτερο, αναγκαζόμαστε να αλληθωρίζουμε επίμονα και προς τους άλλους ομίλους, μπας και ανακαλύψουμε μια μικρή έστω χαραμάδα που θα διατηρεί ζωντανές τις ελπίδες μας για πρόκριση. Η ελπίδα φαίνεται να υπάρχει, αλλά δυστυχώς είναι πολύ αμυδρή.

Νοέμβριος 2020