Επιστρέψαμε!

Με το Copa de la Reina είχαμε κλείσει την περσινή —κουτσουρεμένη ελέω κορονοϊού— αγωνιστική χρονιά, με το SuperCopa ξεκινάμε τη φετινή. Έξι μήνες μετά, με αυστηρά ιατρικά πρωτόκολλα και δίχως φιλάθλους. Bilbao Arena, 12 & 13 Σεπτεμβρίου.

Η νικήτρια 

Η Perfumerías Avenida, με νέο προπονητή τον Roberto Íñiguez στον πάγκο της κι ένα πολύ ενδιαφέρον ρόστερ. Αφού ξεπέρασε δύσκολα (74-78) το εμπόδιο της ανταγωνιστικής Girona στον ημιτελικό, είχε μάλλον εύκολο έργο στον τελικό επί της βασκικής Gernika (50-66), που έκανε την έκπληξη και απέκλεισε στην παράταση και με ανατροπή τη φιλόδοξη φέτος Valencia στον έτερο ημιτελικό. Ένατος τίτλος για την πολυνίκη του θεσμού ομάδα από τη Σαλαμάνκα, που είχε κι ένα πρόσθετο εμπόδιο να ξεπεράσει, αυτό της κορονέικης καραντίνας λίγες μόλις μέρες πριν την έναρξη του τουρνουά.

Ένα (παρ' ολίγον) κρούσμα COVID-19 σε παίκτρια από την ομάδα των νεανίδων που όμως προπονούνταν με τις γυναίκες είχε ως αποτέλεσμα να σημάνει συναγερμός, καθώς ακυρώθηκαν οι προπονήσεις και όλες οι παίκτριες και το σταφ της Avenida τέθηκαν σε απομόνωση. Τελικά, όλα τα τεστ για τον... κοροναβίρους βγήκαν αρνητικά και την τελευταία, έστω, στιγμή η ομάδα κατάφερε να ταξιδέψει για τη Βασκονία. Και να το σηκώσει!

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά

Παραδοσιακά ο τελικός του SuperCopa στην Ισπανία διεξάγεται ανάμεσα στην πρωταθλήτρια ομάδα της προηγούμενης σεζόν και στην κάτοχο του Copa de la Reina (ή τη δευτεραθλήτρια, στην περίπτωση που μια ομάδα κάνει το νταμπλ). Τι γίνεται όμως όταν το πρωτάθλημα της περασμένης χρονιάς μένει ανολοκλήρωτο; Η απάντηση που έδωσαν φέτος οι Ισπανοί ήταν σχετικά απλή: Final Four!

Για πρώτη φορά στο SuperCopa πήραν μέρος τέσσερις ομάδες με βασικό κριτήριο συμμετοχής τη βαθμολογική κατάταξη που ίσχυε την εβδομάδα κατά την οποία διακόπηκε το πρωτάθλημα της Liga Femenina Endesa. Έτσι στο Μπιλμπάο ταξίδεψαν η Perfumerías Avenida, η Spar Girona, η Valencia Basket και η Lointek Gernika, οι οποίες, καίτοι ανέτοιμες και με ελλείψεις στα ρόστερ τους, μας χάρισαν δύο ενδιαφέροντες ημιτελικούς που κρίθηκαν αμφότεροι κυριολεκτικά στο… νήμα. Και κάπως έτσι μπορέσαμε και κατάπιαμε την ασυνήθη εικόνα των άδειων κερκίδων στην αχανή Bilbao Arena (μοιράστηκαν μόνο 600 εισιτήρια στα τμήματα υποδομών των ομάδων ανδρών και γυναικών της βασκικής ομοσπονδίας).

Focus…

Η 28χρονη Rosó Buch της Gernika είναι ίσως η πιο υποτιμημένη παίκτρια του ισπανικού μπάσκετ γυναικών τα τελευταία χρόνια. Μικρή το δέμας, δεν πολυγεμίζει, είναι η αλήθεια, το μάτι, όμως από τον καιρό που έπαιζε στη Girona (κατάγεται από το Ματαρό της Καταλονίας) αλλά και πέρσι στη Valencia έδειξε πόσο επιδραστική μπορεί να είναι στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Στον ημιτελικό με τη Valencia πέτυχε 20 πόντους, τους περισσότερους στο β΄ ημίχρονο και την παράταση, όταν η μπάλα έκαιγε, και μοίρασε 7 ασίστ.

Η 23χρονη Maite Cazorla της Avenida πάλι, στη μόλις δεύτερη χρονιά της ως επαγγελματία παίκτριας, δείχνει έτοιμη να γίνει το next big thing στα γκαρντ της Εθνικής Ισπανίας. Τη γνωρίσαμε τόσο στις διοργανώσεις των μικρών εθνικών ομάδων όσο και ως το απόλυτο συμπλήρωμα της πληθωρικής Sabrina Ionescu στο Oregon στο κολεγιακό πρωτάθλημα της Αμερικής. Αθόρυβη, πλην όμως ουσιώδης και αποτελεσματική, η πάντα χαμογελαστή Maite από το Λας Πάλμας των Καναρίων Νήσων είναι ένα στιβαρό πλέι-μέικερ που στη φετινή τουλάχιστον εκδοχή της Avenida μοιάζει να έχει την αμέριστη εμπιστοσύνη του Roberto Íñiguez. "Καθάρισε" με το σκοράρισμα και τη δημιουργία της τον ημιτελικό με τη Girona και πρόσθεσε άλλους 10 πόντους (με όχι και τόσο καλά ποσοστά ωστόσο) στον τελικό με τη Gernika.

Ειδική αναφορά στη 19χρονη Raquel Carrera της Valencia. Ατύχησε στον ημιτελικό, καθώς τραυματίστηκε στο α΄ ημίχρονο αλλά η ύψους 191 εκατοστών Raquel έχει όλα τα φόντα να γίνει μια από εκείνες τις ψηλές παίκτριες που αναζητούν διακαώς οι Ισπανοί για την εθνική τους ομάδα — σε μια θέση όπου παραδοσιακά υποφέρουν. Πραγματάκια μπορούν να πάρουν και από μια άλλη αθλητική ψηλή, την 24χρονη Nogaye Lo της Gernika, που έχει ήδη κληθεί στην Εθνική Ισπανίας.

Πρωτάθλημα εν όψει

Με αρκετές ισπανικές ομάδες να παίζουν στην Ευρώπη (η εξωστρέφεια που σημειώναμε στο περσινό μας ποστ) και με τις περισσότερες Ισπανίδες να έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους (φέτος γύρισαν η Christina Ouviña στη Valencia, η Leonor Rodríguez στην Avenida και η Anna Cruz στην Araski και περιμένουμε να δούμε πού θα καταλήξει η Marta Xargay, αν φυσικά επιστρέψει στην ενεργό δράση), το φετινό πρωτάθλημα της LFEndesa προοιωνίζεται να είναι ένα από τα πιο ανταγωνιστικά των τελευταίων ετών. Εκτός από τις δυο ευρωλιγκάτες ομάδες της λίγκας, την Avenida και τη Girona, που έχουν φτιάξει δύο αρκετά ισορροπημένα όσο κι ενδιαφέροντα ρόστερ, και άλλες ομάδες δείχνουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικές, με τη Valencia ίσως να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να μπει σφήνα στις δύο προηγούμενες. 

Μέσα σε αυτό το άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον θα παίξουν κι ελπίζουμε να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο και δύο δικές μας: η Μαριέλλα Φασούλα στην πρώτη της επαγγελματική σεζόν στην Ευρώπη και η Ελεάννα Χριστινάκη που γύρισε γερή και δυνατή από τον σοβαρό τραυματισμό της στο γόνατο. Αμφότερες πάντως έχουν ήδη παρουσιάσει θετικά δείγματα στο πρώτο (και μοναδικό) φιλικό της νέας τους ομάδας, της Al-Qázeres Extremadura (βλ., λ.χ., εδώ).

Φέτος, κατ’ εξαίρεση, στη LFEndesa συμμετέχουν 16 ομάδες. Έναρξη στις 18 του Σεπτέμβρη.

Σεπτέμβριος 2020