Απολογισμός μιας ανολοκλήρωτης χρονιάς

Το έκανα και πέρσι, θα το επαναλάβω και φέτος. Τι έχω να χάσω;

Πρώτα οι ειδήσεις 

Με δελτίο τύπου η FIBA Europe εκδήλωσε την πρόθεσή της να διοργανώσει αρχές της επόμενης αγωνιστικής σεζόν (Σεπτέμβρη-Οκτώβρη) ισάριθμα Final Eight για την Ευρωλίγκα και το Γιούροκαπ προκειμένου να… επιτύχει ένα ικανοποιητικό τέλος στη φετινή χρονιά (for achieving a satisfactory closure). Θα στείλει, λέει, σχετικά ερωτηματολόγια στις ομάδες και τις ομοσπονδίες για να διερευνήσει τις αντιδράσεις τους. Με τις ομάδες να αλλάζουν τα ρόστερ τους (οι γαλλοβελγικές τα έχουν ήδη κλείσει, όπως το συνηθίζουν άλλωστε), το WNBA να βρίσκεται πιθανότατα σε εξέλιξη ακόμα στην άλλη όχθη της λίμνης (αν βέβαια αρχίσει ποτέ) και τον πλανήτη ολόκληρο να βρίσκεται ίσως τότε στο κατώφλι ενός νέου κύματος της πανδημίας.

Δεν ξέρω ποιες ομάδες και ομοσπονδίες θα συμφωνήσουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (η UMMC ίσως, αλλά και αυτό με πολλά ερωτηματικά – τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν Mystics, Storm, Mercury και Sky πάνε μακριά στα πλέι-οφ ή αν γενικότερα το WNBA αργήσει να ξεκινήσει φέτος;), αλλά αυτά είναι γελοιότητες. Όπως δήλωσε και ο γενικός διευθυντής της USK Marek Kučera: θα χαρούμε να συμμετάσχουμε σε μια τέτοια διοργάνωση, αρκεί να πρόκειται για τουρνουά προετοιμασίας. 

Όπως και να’χει στη συνείδηση όλων η χρονιά έχει λήξει, οπότε ήρθε η ώρα για…

Rewind και κατάταξη: η δική μου 16άδα

1. UMMC Ekaterinburg

Αναπόφευκτα. Όταν στο ήδη πυραυλοκίνητο ρόστερ σου προσθέτεις και τη Breanna Stewart, κι ας μην είχε αγωνιστικό ρυθμό μετά τον περσινό επώδυνο τραυματισμό της (έχει υπογράψει συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν), κι όταν επικρατείς, εύκολα ή δύσκολα, έναντι της έτερης διεκδικήτριας του τίτλου, τότε είσαι το μοναδικό φαβορί. Κι ας έκανες εκείνη την περίεργη ήττα στη Ρίγα. Ενδιαφέρον στατιστικό, η αναλογία ασίστ/λαθών της Courtney Vandersloot: 100 τελικές πάσες και 28 λάθη!

2. ZVVZ USK Praha

Γιατί και πάλι έπαιξε όμορφο και στυλάτο μπάσκετ. Επικράτησε κατά κράτος των υπολοίπων ομάδων στον όμιλό της, με ξεκάθαρες νίκες και ευρείες διαφορές. Μόνος βραχνάς η UMMC, αν και στο πρώτο ματς στην Πράγα η USK βρέθηκε κοντά. Την πρόδωσε, όμως, φέτος το μακρινό σουτ, ειδικά το τρίποντο. Ποσοστό 29%. Όχι ότι της έλειπε το ύψος (με τη σημαντική προσθήκη της Brionna Jones) ούτε η δημιουργία, αλλά απέναντι στα θηρία και τον βαθύ πάγκο της UMMC χρειάζεσαι και το καλό τρίποντο. Η Alyssa Thomas ήταν και πάλι απολαυστική. Κι όπως όλα δείχνουν αυτή δεν ήταν η τελευταία χρονιά της Natália Hejková. Η Πράγα πάντως θα αναλάμβανε τη διοργάνωση του Final Four. Και όταν οι Τσέχες παίζουν στην έδρα τους, μπορούν να συμβούν τα πάντα. Του χρόνου, με το καλό!

3. Fenerbahçe

Ουδείς γνωρίζει τι θα γινόταν σε εκείνον τον πολυαναμενόμενο πιθανό ημιτελικό με την USK Praha, αλλά φέτος η ομάδα από την Κωνσταντινούπολη επανήλθε σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Μόλις τρεις ήττες στον απαιτητικό Β΄ Όμιλο και αρκετά πειστικό μπάσκετ. Όπως έχω ξαναγράψει, τελικά τον ήθελε τον… Ισπανό της. Η Alina Iagupova ήταν η πρώτη σκόρερ της διοργάνωσης (21.3 πόντοι ανά παιχνίδι) και τέταρτη στις ασίστ (5.5 μ.ό.). Πετυχημένο πείραμα η συνύπαρξή της με τη Zandalasini, που φέτος έδειξε μεγαλύτερη σταθερότητα.

4. Nadezhda Orenburg

Όχι για τις πέντε ήττες στον Α΄ Όμιλο, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε στη Λυόν σε εκείνη τη μισοτελειωμένη σειρά πλέι-οφ. Ατσαλένια άμυνα και εξαιρετικό στήσιμο από έναν μετρ προπονητή. Κίνηση-ματ η ενσωμάτωση της αθόρυβης πλην όμως υπερπολύτιμης Anastasiya Verameyenka. Παρότι έχασε σε κρίσιμη στιγμή, με σοβαρό τραυματισμό, την Yvonne Turner.

5. Famila Schio & LDLC ASVEL Féminin

Ισοβαθμία! Ίσως όμως η Schio να έχει ένα μικρό προβάδισμα για τον τρόπο με τον οποίο επανήλθε μετά την περσινή κακή χρονιά. Με ίδιο προπονητή, τον Γάλλο Pierre Vincent, την επίσης Γαλλίδα Sandrine Gruda να κάνει μια από τις πιο μεστές σεζόν της καριέρας της και την όψιμη ενσωμάτωση της Leonor Rodríguez που πρόσφερε μια ζωτική λύση στην περιφέρεια δίπλα στην πολύ ποιοτική φέτος Francesca Dotto. Οκτώ νίκες (η μία στα χαρτιά) και έξι ήττες.

Η Lyon, από την άλλη, συμμετείχε για πρώτη φορά στη διοργάνωση και, τηρουμένων των αναλογιών, τα πήγε πολύ καλά. Ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, ειδικά αυτός της Alysha Clark άλλαξε τα πλάνα του Valéry Demory. Με την επιστροφή της η Clark έκανε αμέσως τη διαφορά: ένα δυνατό finish με έξι νίκες σε επτά αγώνες (μεταξύ αυτών μια ξεκάθαρη νίκη επί της Schio) έβαλε τη Lyon σε θέση ισχύος στον όμιλο, αλλά εκείνο το ματς των πλέι-οφ με τη Nadezhda χάλασε τη γενική εικόνα. Απέναντι σε μια ομάδα του λιγότερου ανταγωνιστικού Α΄ Ομίλου οι Γαλλίδες έπρεπε να παρουσιαστούν πιο έτοιμες, αλλά, είπαμε, έπεσαν στην παγίδα!

7. BLMA

Με τη Stephanie Mavunga η γαλλική ομάδα φλέρταρε με τη δεύτερη θέση του Β΄ Ομίλου. Χωρίς τη Mavunga (που τραυματίστηκε) μπήκε δύσκολα στα πλέι-οφ από την τέταρτη θέση του ομίλου. Τη βοήθησε εκείνη η σημαντική εκτός έδρας νίκη απέναντι στη Dynamo Kursk στα μέσα Γενάρη, που της έδωσε το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία. Έκτοτε μόνο ήττες, για μια ομάδα που σε γενικές γραμμές έδειξε καλό πρόσωπο μέσα στη σεζόν. Η Mavunga ήταν η αποκάλυψη της χρονιάς: δεύτερη σκόρερ (19.2 μ.ό.), ριμπάουντερ (10.9 μ.ό.) και περφόρμερ (24.1) στην Ευρωλίγκα! 

8. Dynamo Kursk

Ξεκίνησε με τον Íñiguez στον πάγκο και με τις Xargay (αποχώρησε τα Χριστούγεννα) και Barić στα γκαρντ, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα της Dynamo, από την αρχή, ήταν η απουσία της MVP του Ευρωμπάσκετ 2019 Astou Ndour λόγω, σοβαρού όπως αποδείχθηκε, τραυματισμού. Ούτε η αλλαγή προπονητή (ο Íñiguez αποχώρησε λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας με τους διοικούντες) ούτε η προσθήκη των DeWanna Bonner και Angel McCoughtry έφερε στην ομάδα μεγαλύτερη σταθερότητα. Πιο σίγουρη στα εντός έδρας παιχνίδια, έχασε ωστόσο καθαρά και στα δυο ματς από τη BLMA, κι αυτές οι ήττες ήταν που της στοίχησαν την είσοδο στα πλέι-οφ. Με 7 νίκες στα 14 παιχνίδια μπαίνει στη δική μου 8άδα κυρίως επειδή κονταροχτυπήθηκε με δύσκολες ομάδες στον απαιτητικό Β΄ Όμιλο. Τον προημιτελικό με την Avenida στο Γιούροκαπ δυστυχώς δεν τον είδαμε ποτέ.

9. Tango Bourges Basket

Οκτώ νίκες τις έκανε, στα πλέι-οφ μπήκε, πάλεψε γενναία απέναντι στη Fenerbahçe στο πρώτο ματς των προημιτελικών, αλλά η Bourges φέτος ήταν μια άλλη ομάδα. Με πολλές αλλαγές, αλλά και με λιγότερη προβολή από τα ΜΜΕ (η αποχώρηση της Johannès πόνεσε). Κακό ξεκίνημα χάνοντας στην πρεμιέρα από τη Venezia στην Ιταλία, ήρθε και ο τραυματισμός της Isabelle Yacoubou που έχασε σχεδόν όλη τη χρονιά, αλλά τόσο η βοήθεια που προσέφερε το σύντομο πέρασμα της Καναδής Natalie Achonwa, όσο και το ότι είδαμε το καλό πρόσωπο της Dabović συχνότερα απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει στην Ευρωλίγκα, όλα αυτά έφεραν τα καλά αποτελέσματα στην πορεία. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της φετινής σεζόν η συνύπαρξη στις ψηλές των Alexia Chartereau και Iliana Rupert. Περισσότερος ρόλος, πιο πολλές ευθύνες και για τις δυο. Η δεύτερη αναδείχθηκε και η καλύτερη νέα παίκτρια της διοργάνωσης (όχι ότι υπάρχει και μεγάλος συναγωνισμός σε αυτήν την κατηγορία, για να λέμε και την αλήθεια!).

10. Spar CityLift Girona

Αν η Girona έπαιζε από την αρχή πλήρης, θα έμπαινε σίγουρα στα πλέι-οφ. Ή, έστω, αν ήταν λίγο περισσότερο τυχερή (ή ικανή, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς) σε κάποια ματς (λ.χ. σε εκείνο με τη Gdynia στην Πολωνία· ή με τη Schio στην Ιταλία· ή με τη Lyon στο Fontajau). Έχασε πολλές κλειστές αναμετρήσεις και ζόρισε δις την πρωτοπόρο του ομίλου Fenerbahçe. Η πολύμηνη απουσία της Vasić (και της Martínez) πλήγωσε τις Τζιρονέζες (παρά την τρελή σεζόν της Megaly Mendi), η προσθήκη της Xargay μεσούσης της σεζόν ξύπνησε ξεπλυμένες μνήμες… Πράγας, αλλά η μεγαλύτερη αστοχία στην κατάρτιση του ρόστερ ήταν η απουσία, από την αρχή, μιας δεύτερης αξιόπιστης ψηλής, δίπλα στη Coulibaly. Όταν το κενό καλύφθηκε με την προσθήκη της Αυστραλής Abby Bishop, η Girona έδειξε πολύ καλά στοιχεία, αλλά είχε ήδη χαθεί σημαντικό έδαφος. Από καραμπόλα, με την απόφαση της Sopron να μην πάει να παίξει στην Ιταλία λόγω κορονοϊού, βρέθηκε στην εξάδα του ομίλου και θα αναζητούσε μια καλύτερη τύχη στο Γιούροκαπ. Φεύ!

Επανασύνδεση [πηγή: FIBA Euroleague Women]

11. Sopron Basket

Η μετά Íñiguez εποχή βρήκε την ομάδα σε φάση ανασυγκρότησης. Και μολονότι ξεκίνησε θετικά με απανωτές νίκες χάρη κυρίως στον σερβουγγρικό κορμό της, στη συνέχεια δυσκολεύτηκε αρκετά στον δύσκολο Β΄ Όμιλο. Η επιστροφή για το μισό της σεζόν της Candice Dupree έδωσε αρκετές λύσεις, αλλά ίσως η αλλαγή που στοίχισε περισσότερο στην ουγγρική ομάδα ήταν η αποχώρηση μετά από αρκετά χρόνια της Yvonne Turner. Δύο συνεχόμενες συμμετοχές σε Final Four, ένας τελικός, αλλά φέτος 7η θέση στον Β΄ όμιλο, 11η στη δική μου λίστα!

12. Arka Gdynia

Τρεις απανωτές ήττες στις πρώτες αγωνιστικές, τρεις συνεχόμενες νίκες έπειτα, και τέλος. 3 στα 14 ματς σύνολο. Περίεργη χρονιά για τη Gdynia, πάλεψε αρκετά ματς, πήρε δύο πολύ κλειστά με τη Girona και τη Sopron, αλλά μαζί με τη σταθερότητα της έλειψε και η εμπειρία. Μπροστάρισσες στην ομάδα του Λετονού Gundars Vētra η Αυστραλή Bec Allen και η Λευκορωσίδα Mariya Papova, που έκαναν μια μεστή χρονιά, εγώ, όμως, θα σταθώ στην παίκτρια που έκλεψε τις δικές μου εντυπώσεις για φέτος στα γκαρντ. Τη Σλοβάκα, με το καθαρό βλέμμα στο κορτ, Barbora Bálintová (25 Δεκεμβρίων): 12.4 πόντους μ.ό. και 6.6 ασίστ (δεύτερη στην κατηγορία) στο ντεμπούτο της στη διοργάνωση.

Να σου δώσω μια ασίστ; [πηγή: FIBA Euroleague Women]

13. Reyer Venezia

Το πάλευε εδώ και καιρό, αλλά μόνο φέτος κατάφερε η Venezia να παίξει στην Ευρωλίγκα. Και μολονότι ξεκίνησε ελπιδοφόρα με εκείνη τη νίκη επί της Bourges, τελικά τερμάτισε στην 5η θέση του Α΄ Ομίλου με 5 νίκες (η μία στα χαρτιά) και 9 ήττες. Με ιταλικό κατά βάση ρόστερ και τη 40άρα Laura Macchi, τις δύο Λετονές Šteinberga και (τη 18χρονη) Meldere, τη Λιθουανή σέντερ Gigi Petronytė και μόνη Αμερικανίδα, που όμως βοήθησε ελάχιστα, τη Jolene Anderson (για πολλά χρόνια στη Schio). Φιλότιμη προσπάθεια, αδιάφορο μπάσκετ.

14. Castors Braine

Μέχρι τα Χριστούγεννα η Braine κυνηγούσε με αξιώσεις μια θέση στα πλέι-οφ. Μετά όμως οι απανωτές ήττες έφεραν την καθίζηση και όχι μόνο πλέι-οφ ούτε και Γιούροκαπ είδαν οι Βέλγοι και φέτος. Η έλευση του Γάλλου Frédéric Dussart έφερε μια κάποια φρέσκια πνοή στην ομάδα, αλλά το πρόβλημα παραμένει άλυτο: οι ταλαντούχες Βελγίδες παίκτριες που στελεχώνουν την εθνική τους ομάδα παίζουν όλες εκτός Βελγίου. Μέχρι και η σαραντάρα Ann Wauters που επανεμφανίστηκε φέτος στην τουρκική Kayseri!

15. TTT Riga

Θυμάσαι την περσινή της σεζόν, βάζεις στο κάδρο δίπλα τη φετινή της και νεύεις συγκαταβατικά το κεφάλι. Η αλήθεια είναι ότι της έλειψαν κάποιες παίκτριες που πέρσι έκαναν τη διαφορά (όπως η Shay Peddy και η Kristīne Vītola), αλλά και πάλι οι προσδοκίες ήταν μεγαλύτερες. Μας χάρισε όμως η TTT Riga μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού, και σίγουρα τη μεγαλύτερη φέτος, την εντός έδρας νίκη της επί της UMMC (89-81). Βοήθησε βέβαια και η καταπληκτική απόδοση σε εκείνο το ματς μίας εκ των δύο Αμερικανίδων της ομάδας Marina Mabrey (στην πρεμιέρα της στην Ευρωλίγκα) και της Σουηδέζας Binta Drammeh. Ακόμη πάντως περιμένουμε να λάμψει το άστρο της Kitija Laksa (στο νο. 11 του WNBA draft 2020 για τις Seattle Storm).

16. Gelecek Koleji Çukurova

Τα οικονομικά προβλήματα είχαν φανεί από το καλοκαίρι όταν για κάποιο διάστημα είχε διαρρεύσει ότι η ομάδα από τη Μερσίνη της Τουρκίας θα κατέβαζε ρολά. Τελικά, οι άνθρωποι της ομάδας άλλαξαν γνώμη, έκαναν και κάποιες ηχηρές κι ενδιαφέρουσες μεταγραφές (Rodríguez, Tuck), αλλά στην πορεία η Çukurova κατέληξε να παίζει κυρίως με τις νεαρές Τουρκάλες της. Οι τρεις νίκες που έκανε μάλλον καταδεικνύουν τα σκαμπανεβάσματα των άλλων ομάδων στον Όμιλο παρά κάποια ιδιαίτερη αρετή στο παιχνίδι της τουρκικής ομάδας.

Μάιος 2020