Οι τελικές τέσσερις

Θα καταφέρει η, έτσι κι αλλιώς, πολυνίκης του θεσμού (στη σύγχρονη του εκδοχή βεβαίως) και θρυλική συνάμα, Natália Hejková να διευρύνει τη συλλογή της και να σηκώσει το έκτο; Θα σπάσει μήπως η παρατεταμένη γκίνια των Τούρκων της Fenerbahçe; Θα σταματήσει η δεκάχρονη ανομβρία των Ισπανών της Avenida; Θα γράψουν τελικά τη δική τους ιστορία οι Ούγγροι της Sopron; Τέσσερα κρίσιμα ερωτήματα, παραμονές του τζάμπολ, στο πιο αμφίρροπο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας Γυναικών. Ασφαλώς όλα καταλήγουν στην ίδια απορία: Την κούπα αυτήν ποιος θα την πάρει;

Η ανατροπή

Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι η ρωσική αρμάδα της UMMC οδεύει ακάθεκτη για ένα ακόμα τρόπαιο, ήρθε ένας πόλεμος και μια απόφαση της FIBA να ανακατέψουν μερικώς την τράπουλα. Η διεθνής απομόνωση της Ρωσίας, ένεκα των γεγονότων στην Ουκρανία, οδήγησε στον αποκλεισμό όλων των ρωσικών ομάδων από τις διεθνείς διοργανώσεις ανδρών και γυναικών (σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο), με αποτέλεσμα η UMMC και η Kursk να μείνουν εκτός νυμφώνος. Τη θέση τους στα πλέι-οφ πήραν η TTT Riga στον Α΄ όμιλο και η Girona στον Β΄, ομάδες που είχαν τερματίσει στην 5η θέση της κανονικής περιόδου. Οι αναδιαμορφωμένες σειρές των προημιτελικών πραγματοποιήθηκαν χωρίς περαιτέρω προβλήματα και κάπως έτσι προέκυψε η τελική τετράδα που στις 8 και 10 Απριλίου θα διεκδικήσει το τρόπαιο στην… Κωνσταντινούπολη.

Οι Τούρκοι

Θέλουν αυτή την κούπα όσο τίποτε άλλο, γι’ αυτό διεκδίκησαν (και πήραν) τη διοργάνωση του φάιναλ φορ. Φέτος είναι πράγματι η ευκαιρία τους. Μετά από ένα ασταθές ξεκίνημα, κατά το οποίο γνώρισαν από αναπάντεχες μέχρι βαριές ήττες (από τη Landes στην Κωνσταντινούπολη, από τη Girona στην Ισπανία, από τη Schio στην Ιταλία), οι Τουρκάλες είδαν με ανακούφιση βασικές τους παίκτριες να επιστρέφουν από τραυματισμούς (Satou Sabally) ή γενικώς (Bria Hartley) κι έφτασαν να κάνουν ένα καταπληκτικό ντεμαράζ στο δεύτερο μισό της χρονιάς.

Με ρεκόρ 11-3 τερμάτισαν πρώτες στον δύσκολο Β΄ όμιλο μένοντας αήττητες από τον Νοέμβρη του 2021 και δώθε. Απέναντι στην αδύναμη TTT Riga είχαν μια ξεκούραστη προημιτελική σειρά. Και τώρα ετοιμάζονται να παίξουν τα ρέστα τους στον ημιτελικό απέναντι στη φιλόδοξη, και φέτος, USK Praha. Σε περίπτωση που τα καταφέρουν, η εικόνα της Alina Iagupova με την ουκρανική σημαία θα κάνει –σχεδόν βέβαιο είναι– τον γύρο της μπασκετικής Ευρώπης!

Praha, όπως λέμε Hejková

Είναι η ομάδα της. Το προσωπικό της δημιούργημα. Εικόνα και ομοίωση μαζί. Στο τιμόνι από το 2012, δέκα χρόνια γεμάτα, η Natália Hejková θέλει πολύ να αποχωρήσει, οριστικά ίσως από την ενεργό δράση, με ένα ακόμη κύπελλο στη γεμάτη τροπαιοθήκη της, ύστερα από εκείνο το τελευταίο του 2015.

Η USK Praha ξεκίνησε άσχημα τη χρονιά, με μια ήττα εκτός προγράμματος από τη BLMA στη Γαλλία (έπαιξε σε εκείνο το ματς χωρίς τις δύο Αμερικανίδες της, Brionna Jones και Alyssa Thomas που είχαν ακόμη υποχρεώσεις στο WNBA), ενώ στη Ρωσία, απέναντι στην UMMC, αδικήθηκε κατάφωρα στην τελευταία φάση χάνοντας ένα ολοδικό της ματς. Και μολονότι τής… γλίστρησε και η δεύτερη θέση του Α΄ Ομίλου (γεγονός που ίσως επηρεάσει και την τελική κατάταξη των ομάδων στο φάιναλ φορ), εντέλει με τον αποκλεισμό των Ρώσων βρέθηκε να παίζει σε μια συναρπαστική, όπως εξελίχθηκε, προημιτελική σειρά με την ιταλική Schio. 

Το πλεονέκτημα έδρας αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από καθοριστικό, όπως άλλωστε και το μαχητικό πνεύμα της υπερταλαντούχας María Conde, που… έσωσε την ομάδα της από βέβαιο έμφραγμα στο πρώτο ματς των πλέι-οφ. Ενώ στο τρίτο παιχνίδι της σειράς στην Πράγα εμφανίστηκε ως από μηχανής… θεά το πολυεργαλείο Veronika Voračková που άνοιξε την κλειδαμπαρωμένη ιταλική άμυνα. Και κάπως έτσι, πέρα από μια ανταγωνιστική και καλά διαβασμένη Schio, η USK ξεπέρασε και τον σκόπελο με τους τραυματισμούς των Dragana Stanković και Barborá Balintová, που περιόρισαν το ροτέισιον της Hejková στις μόλις… 6 (βαριά 7) παίκτριες!

WOW 😱@MariaaConde TAKES OVER IN THE 4TH & @ZVVZUSKPRAHA SURVIVE A GAME 1 THRILLER! #EuroLeagueWomen pic.twitter.com/p4mmpQgrao

— EuroLeague Women (@EuroLeagueWomen) March 8, 2022

Η επιστροφή τους

Για την ολική επαναφορά του ισπανικού γυναικείου μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων γράφουμε από πέρσι. Και αναμφισβήτητα τόσο ο περσινός τελικός για την Avenida (σε συνδυασμό με την κατάκτηση του Γιούροκαπ από τη Valencia) όσο και ο διαφαινόμενος φετινός το αποδεικνύουν περίτρανα.

Άλλη μια ομάδα-δημιούργημα του προπονητή της, του… φιλοσοφημένου Roberto Íñiguez, που καταπώς φαίνεται τα τελευταία δέκα χρόνια έχει πάρει εργολαβία τους τελικούς της Ευρωλίγκας. Με εξαίρεση όμως τον πρώτο (και νικηφόρο) του 2012 με τη Ros Casares, μέχρι πέρσι με την Avenida μετράει μόνο ήττες.

Για τις Ισπανίδες αυτή τη φορά παρουσιάζεται μοναδική ευκαιρία. Εκμεταλλεύθηκαν το πρώιμο στραβοπάτημα της USK Praha στη Γαλλία τερματίζοντας τελικά στην κορυφή του Α΄ Ομίλου και, μολονότι ζορίστηκαν στα πλέι-οφ από τη Girona, όπως αναμενόταν εξάλλου, εξασφάλισαν πανηγυρικά μια θέση στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Στον ημιτελικό θα τεθούν απέναντι στη Sopron, την πιο βατή αντίπαλο που θα μπορούσαν να πετύχουν δηλαδή και, αν δεν λυγίσουν από το άγχος του φαβορί, θα περιμένουν λογικά δυο-τρεις ωρίτσες μέχρι να μάθουν ποια ομάδα, Fenerbahçe ή USK, θα αντιμετωπίσουν στον μεγάλο τελικό.

Ατυχία για τις Σαλμαντίνες ο τραυματισμός της Katie Lou Samuelson που έχασε μεγάλο μέρος της regular season, αλλά και ικανοποίηση μεγάλη η σταθερή απόδοση της Αμερικανίδας Kahleah Copper που ψηφίστηκε ως η MVP της κανονικής περιόδου. Από δίπλα και η δική μας Μαριέλλα Φασούλα, με μικρό αλλά όχι ανούσιο ρόλο, στην πρώτη της συμμετοχή σε φάιναλ φορ. Η τελευταία Ελληνίδα που είχε συμμετάσχει σε τελική φάση ήταν η Ζωή Δημητράκου, το 2014 με τη Nadezhda, στο φάιναλ έιτ της Αικατερινούπολης.

Ο αδύναμος κρίκος

Αν δεν είχαν συμβεί τα γεγονότα της Ουκρανίας και δεν εκδιώκονταν οι ρωσικές ομάδες από τη διοργάνωση, η Sopron λίγη τύχη θα είχε να βρεθεί στο φετινό φάιναλ φορ. Το πιθανότερο, θα διασταυρωνόταν με την USK στα πλέι-οφ και παρά το μειονέκτημα έδρας οι Τσέχες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα περνούσαν στην τελική φάση. Όχι κατ’ ανάγκην γιατί η Sopron δεν είναι μια αξιόλογη ομάδα, αλλά γιατί από την αρχή ήταν σαφές πως UMMC, Avenida και USK φτιάχτηκαν για να παίξουν στο φάιναλ φορ.

Από την άλλη, η δεύτερη θέση στην οποία τερμάτισαν οι Ουγγαρέζες στον Β΄ Όμιλο, περισσότερο αποτέλεσμα συγκυριών ήταν αλλά και κάποιων κομβικών νικών, όπως αυτή της πρεμιέρας επί της Girona στο Fontajau ή επί της Kursk στο Σόπρον. Σημαντικό επίσης ήταν ότι απέναντι στη Schio εξασφάλισαν τη διαφορά πόντων. Κάπως έτσι πήραν κεφάλι στις ισοβαθμίες και βρέθηκαν από θέση ισχύος να παίζουν στα πλέι-οφ, όχι απέναντι στην USK Praha, όπως ήταν αρχικά σχεδιασμένο, αλλά με την τίμια πλην όμως περιορισμένης δυναμικής BLMA. Με 2-0 καθάρισαν τη σειρά σχετικά άνετα και νά τες τώρα στις επάλξεις του πρώτου ημιτελικού απέναντι στην Avenida.

Η Gabby Williams είναι το βαρόμετρο της ομάδας και θα ματσάρει ιδανικά σε άμυνα κι επίθεση με την Kahleah Copper, ενώ και το δίδυμο ψηλών Hatar και Dolson μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στη frontline της Avenida. Όμως, για να μπορέσει η Sopron να πάει κόντρα στα προγνωστικά και να προκριθεί στον τελικό, θα χρειαστεί απαραιτήτως το έξτρα παιχνίδι των υπολοίπων παικτριών: των πολύπειρων Jelena Brooks και Zsófia Fegyverneky και των περιφερειακών Briann January και Nevena Jovanović. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχει φτάσει στο ταβάνι της για ακόμη μια χρονιά...

Records

Είναι λογικό. Όσο έχει τον ατελείωτο, η Laia Palau θα καταρρίπτει κι άλλα ρεκόρ. Στη φετινή σεζόν, λοιπόν, ξεπέρασε την Ann Wauters (271) στον αριθμό παιχνιδιών που έχει παίξει στη διοργάνωση. 277 και… συνεχίζει; 

Και για να μην ξεχνιόμαστε: με τις 86 ασίστ που μοίρασε φέτος η αειθαλής Laia έφτασε συνολικά τις 1353 και φυσικά παραμένει στην κορυφή της λίστας. Ενώ με τα 22 κλεψίματα (438) προσπέρασε στην τρίτη θέση τη Céline Dumerc (423).

Απρίλιος 2022