Γύρω-γύρω στην Ευρώπη, #6

Από

Τίτλοι τέλους και για άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γυναικών. Σειρά στην περιδιάβασή μας παίρνουν Βέλγιο, Ουγγαρία και Ισπανία.

Βέλγιο

Μια σειρά από κρούσματα COVID στη φιναλίστ (και επί σειρά ετών πρωταθλήτρια) Castors Braine έβαλε φωτιά στο βελγικό πρωτάθλημα, που επλήγη αρκετά και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η ομάδα του Fréderic Dussart δήλωσε αδυναμία να συμμετάσχει στους τελικούς απέναντι στην έτερη φιναλίστ Namur και το Διοικητικό Συμβούλιο της βελγικής Ομοσπονδίας σε συνεδρίασή του αποφάσισε να εφαρμόσει κατά γράμμα τον φετινό κανονισμό: η Castors Braine μηδενίστηκε και ο τίτλος απονεμήθηκε στη Namur, ομάδα του αρχιπροπονητή της Εθνικής Βελγίου Philip Mestdagh, που από του χρόνου μεταπηδά στο γαλλικό πρωτάθλημα και στον πάγκο της Saint Amand Basket.

Αλλαγή σκυτάλης, λοιπόν, στο Βέλγιο, έστω κι αν αυτό έγινε κάπως ανορθόδοξα, για λόγους ανωτέρας βίας.


Ουγγαρία

Τέσσερα ματς χρειάστηκε η Sopron για να κάμψει την αντίσταση της KSC Szekszárd και να κατακτήσει ακόμα έναν τίτλο στο ουγγρικό πρωτάθλημα. Η ομάδα από το Σέξαρντ πίεσε αρκετά φέτος τη μόνιμη τα τελευταία χρόνια (από τη σεζόν 2014-2015) πρωταθλήτρια Ουγγαρίας, κατόρθωσε να ισοφαρίσει τη σειρά των τελικών στο 1-1, αλλά λίγο η εμπειρία και η κλάση των παικτριών της Sopron, λίγο και το γεγονός ότι η Szekszárd μπήκε στους τελικούς χωρίς την DeWanna Bonner που προτίμησε να μεταβεί στις ΗΠΑ ενόψει της έναρξης του WNBA, τελικά η πλάστιγγα έγειρε καθαρά υπέρ της Sopron. Στα αξιοσημείωτα, η παρουσία φιλάθλων, έστω και περιορισμένων, στα δύο τελευταία ματς της σειράς.

Έκτος συνεχόμενος τίτλος για τη Sopron (η σεζόν 2019-2020 θεωρήθηκε μη γενόμενη στην Ουγγαρία), αλλά και νταμπλ, καθότι και Κυπελλούχος. Και φυσικά τέταρτη θέση στην Ευρωλίγκα. Όχι και άσχημα!



Όσο για την "ελληνική" (φέτος) VBW CEKK Cegléd, μια άσχημη εντός έδρας ήττα στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου από την Újbuda BEAC (54-61) την έβγαλε εκτός 8άδας και έτσι αναγκαστικά πέρασε από τον σκόπελο των πλέι-άουτ. Δεν αντιμετώπισε βέβαια ιδιαίτερο πρόβλημα σε αυτή τη σειρά παιχνιδιών, μολονότι ηττήθηκε στα δύο τελευταία, και έτσι κατέλαβε την 9η θέση με 13 νίκες και 15 ήττες.

Η Κατερίνα Σωτηρίου είχε μια γεμάτη σεζόν, στην οποία πήρε μεγάλο χρόνο συμμετοχής (γύρω στα 30 λεπτά ανά παιχνίδι) και επωμίσθηκε σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Αγωνίστηκε συνολικά σε 19 ματς έχοντας το συμπαθητικό ποσοστό του 42% στα σουτ εντός πεδιάς και μέσο όρο 14.2 πόντους και 6.2 ριμπάουντ. Παραγωγικότερό της παιχνίδι (25 πόντοι), στον α΄ γύρο και εκτός έδρας, απέναντι στη Miskolc, με τη Cegléd να χάνει το ματς στο τέλος με μικρή διαφορά (71-69).


Ισπανία


Η συναρπαστικότερη σεζόν στη Liga Femenina της τελευταίας δεκαετίας! Τι να γράψεις και πού να πρωτοσταθείς!

Κατ’ αρχάς, είδαμε μια απογοητευτική Girona στους ημιτελικούς. Χωρίς φρεσκάδα και δίχως την καλύτερή της παίκτρια για φέτος, τη María Araujo, που αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού. Από την άλλη, η Valencia με τον αέρα της κατάκτησης του Γιούροκαπ, παρουσιάστηκε σαρωτική, επέβαλε τον ρυθμό της και στα δύο ματς και πήρε μια πανηγυρική πρόκριση στους τελικούς της LFEndesa, σπάζοντας για πρώτη φορά μετά το 2015 το αχώριστο δίδυμο που είχαν φτιάξει η Avenida και η Girona.

Και στους τελικούς απέναντι στην ομάδα της Σαλαμάνκα παρακολουθήσαμε, με κομμένη την ανάσα, μια συγκλονιστική σειρά ανάμεσα σε δύο ισοδύναμες ομάδες που έπαιξαν μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Τα σημάδια ήταν εκεί εξαρχής: και τα δύο ματς της κανονικής περιόδου ήταν ντέρμπι και αμφότερα κρίθηκαν στην παράταση με μία νίκη και μία ήττα για κάθε ομάδα.

Εκεί, στην παράταση, οδηγήθηκε, για να τριτώσει το… καλό, και το πρώτο ματς των τελικών. Με τη Valencia να εκμεταλλεύεται στο έπακρο το γρήγορο παιχνίδι της στο transition και τα πολλά και συνεχόμενα κοψίματα των παικτριών της στην πλάτη της άμυνας της Avenida. Ώσπου, στην παράταση, τη λύση έδωσε και πάλι η μικρή Ρακέλ (Carrera) από την υπέροχη δημιουργία της Cristina Ouviña που αναδείχθηκε η πολυτιμότερη παίκτρια της LFEndesa για φέτος. Και κάπως έτσι η Valencia ξεκίνησε με... μπρέικ (64-67)!



Με την πλάτη στον τοίχο οι παίκτριες της Avenida ταξίδεψαν στη Βαλένθια για να παίξουν στη Fonteta τα…ρέστα τους. Νέο ντέρμπι και μεγάλο καρδιοχτύπι για τους φιλάθλους και των δύο ομάδων. Και στο βάθος η Katie Lou Samuelson να σφραγίζει με τρίποντο-μαχαιριά μια πύρρεια νίκη για την ομάδα της (74-76)! Την πρώτη χωρίς παράταση φέτος! Νέο μπρέικ και όλα έμειναν να κριθούν στο τελευταίο ματς…


Ίδια περίπου εικόνα στον τελικό των τελικών. Ντέρμπι γερό για σχεδόν τρία δεκάλεπτα, με την Avenida ωστόσο να υπερτερεί ελαφρώς, μέχρι που στην τελευταία περίοδο με απανωτά τρίποντα και ατσαλένια άμυνα (σήμα-κατατεθέν της) καθάρισε το ματς και σήκωσε την κούπα μπροστά τους ένθερμους φιλάθλους της. MVP των τελικών αναδείχθηκε η Katie Lou Samuelson.



Έβδομος τίτλος για την ομάδα από τη Σαλαμάνκα που θέλει ακόμη έναν για να ισοφαρίσει τα οκτώ πρωταθλήματα της θρυλικής Ros Casares. Ιδιότυπο ρεκόρ και για τον Roberto Íñiguez: τρεις ομάδες έχει προπονήσει στην Ισπανία, με όλες αναδείχθηκε πρωταθλητής (το 2012 με τη Ros Casares, το 2015 με τη Girona, το 2021 με την Avenida). Εξίσου σημαντικό: οι Σαλμαντίνες ως πρωταθλήτριες Ισπανίας εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν – η Girona είχε πάρει ήδη το δικό της εισιτήριο με την κατάκτηση του Copa de la Reina. Αντίθετα, η ηττημένη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο Valencia θα αρκεστεί για φέτος μόνο με τον τίτλο του Γιούροκαπ. Και θα περιμένει το νέο ranking της FIBA ευελπιστώντας και σε τρίτη εκπροσώπηση της Ισπανίας στην Ευρωλίγκα – σενάριο που συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες.


Συνέβη στη Σαλαμάνκα...

Το α΄ ματς των τελικών ξεκίνησε στις 9 το βράδυ και σχεδόν δυο ώρες μετά είχε οδηγηθεί στην παράταση. Μόνο που τότε άρχιζε η γενική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Ισπανία λόγω της πανδημίας. Αποτέλεσμα: οι φίλαθλοι της Avenida έπρεπε να αποχωρήσουν άρον-άρον από το γήπεδο. Πάνω στο καλύτερο δηλαδή!



Las griegas

Ξεκίνησαν στην ίδια ομάδα, αλλά στα μέσα της σεζόν οι δρόμοι τους χώρισαν. Η Ελεάννα Χριστινάκη παρέμεινε στην Al-Qázeres που πάλεψε να αποφύγει τον υποβιβασμό αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, αφού τελείωσε τη σεζόν με μόλις 7 νίκες και 23 ήττες. Η Χριστινάκη έπαιξε σε 29 ματς, 30 λεπτά συμμετοχής ανά μέσο όρο, και είχε 14.4 πόντους (40% στα δίποντα, 35% στα τρίποντα). Όσο για τη Μαριέλλα Φασούλα μετακινήθηκε, αρχές Γενάρη, στη Ciudad de la Laguna Tenerife, η οποία τερμάτισε στην έκτη θέση της βαθμολογίας, αλλά αποκλείστηκε στον α΄ γύρο των πλέι-οφ από τη Girona. Στα 29 συνολικά παιχνίδια που έπαιξε φέτος (ένα στο Copa de la Reina) η Φασούλα είχε γύρω στα 24 λεπτά συμμετοχής με 11.6 πόντους (54.8% στα δίποντα) και 5.1 ριμπάουντ.


Στην Ισπανία, τέλος, αλλά στη Liga Femenina 2, βρήκε μπασκετικό καταφύγιο και μία ακόμη Ελληνίδα, η Δήμητρα Καμπουράκη, που άφησε την Ελευθερία Μοσχάτου και το αδρανές για πολύ καιρό ελληνικό πρωτάθλημα και ενσωματώθηκε στη Fustecma Nou Basquet Femeni, με έδρα την Castellón de la Plana στη Βαλενθιάνα. Δέκα παιχνίδια πρόλαβε όμως να παίξει όλα κι όλα (21 λεπτά συμμετοχής, 4.7 πόντοι, 1.7 ασίστ), γιατί μετά τραυματίστηκε σοβαρά.

Μάιος 2021

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου