Νέες Γυναίκες, μια ανοιχτή πληγή

Πρώτα μας βρήκε κατακούτελα η κατραπακιά από τη Φινλανδία. 81 δεχτήκαμε, 57 βάλαμε (και αυτούς δύσκολα). Μετά ήρθε η κλωτσιά από τη Βουλγαρία. 58-64, μένοντας πίσω στο σκορ από την αρχή του παιχνιδιού με τη διαφορά να εκτοξεύεται μέχρι και τους 20 πόντους στη διάρκειά του! Και κάπως έτσι εξοριστήκαμε να παίζουμε για τις θέσεις 9-12 του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων Γυναικών Β΄ Κατηγορίας στην Πρίστινα του Κοσόβου (3-11 Αυγούστου).

Τελικά, τερματίσαμε στην 11η θέση. Μας καταχέριασε και η Ισλανδία (67-51), όπως και η Ουκρανία μια μέρα μετά και καλά δηλαδή που υπήρχε στο τουρνουά και το ταπεινό Κόσοβο, γιατί διαφορετικά δεν θα σταυρώναμε νίκη. Έτσι, σε μια φανταστική κατηγορία 16 (Α΄ Κατηγορία) και 12 (Β΄ Κατηγορία), τουτέστιν 28 ομάδων, εμείς μείναμε 27ες, προτελευταίες και καταϊδρωμένες, Και ως γνωστόν, στο U20 δεν υπάρχει πιο κάτω – ευτυχώς!

Απογοητευτικά αποτελέσματα, στατιστικά που προκαλούν θλίψη (ειδικά στα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση), εμφανίσεις που έκαναν και πάλι τα μάτια μας να πονέσουν. Ομάδα ασύνδετη, χωρίς αρχή, μέση και τέλος και δίχως (έτσι φάνηκε τουλάχιστον) ξεκάθαρους ρόλους. Παίκτριες με μεγάλες αδυναμίες και όχι μόνο στο διάβασμα ή στη δημιουργία ή στο σουτ, αλλά και στα πολύ-πολύ βασικά. Κυρίως, μέτριες έως κακές αθλήτριες. Απόρροια όλα αυτά της δικής τους ελλιπούς δουλειάς και φυσικά των ομάδων και των προπονητών τους. Μια ακόμη χαμένη φουρνιά;

Λόγια σοφών ανδρών!

Τον Γιάννη Κτιστάκη, με εμπειρία στο γυναικείο μπάσκετ, βοηθό του Μίσσα το 2010 και το 2011 στην Εθνική Γυναικών, τον ξέρουμε. Και υποψιάζομαι ότι η ΕΟΚ του ανέθεσε την U20 έχοντας περισσότερο το μυαλό της στις επόμενες χρονιές (και φουρνιές). Μια ατάκα του όμως, που ακούστηκε πεντακάθαρα μέσα από τα ανοιχτά μικρόφωνα των Κοσοβάρων διοργανωτών, μου έκανε θετική εντύπωση. Με αφορμή ένα επιθετικό φάουλ που δόθηκε σε παίκτριά του (στην Πράπα νομίζω) από μια πονηρή της κίνηση πάνω στο σκριν, ο Κτιστάκης ήταν κατηγορηματικός και σαφής: Παίξε μπάσκετ κι άσε τις βλακείες (βασικά μια άλλη λέξη χρησιμοποίησε, αλλά στο ιστολόγιό μου κάποιες λεξούλες απαγορεύονται διά... διαγραφής!).

Αν υποψιαστώ...

Πέρσι η Νέων Γυναικών ηττήθηκε από τη Μ. Βρετανία, πάλι στην ίδια Κατηγορία. Τί συνέβη λίγο αργότερα σε επίπεδο Γυναικών το είδαμε, το βιώσαμε, το εμπεδώσαμε. Φέτος μας έλαχαν η Βουλγαρία και η Ισλανδία. Οι νέες γυναίκες έχασαν και από τις δυο (παρεμπιπτόντως, οι Ισλανδές μάς σούταραν με 50% στο τρίποντο και οι Βουλγάρες νίκησαν στον τελικό της Κατηγορίας!). Για τις Γυναίκες, τον Νοέμβρη, ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω...

Η τελευταία ευκαιρία της Έλενας;

Δεν είναι κρυφό ότι από αυτή τη φουρνιά παικτριών, τις γεννημένες στα τέλη του προηγούμενου αιώνα (!), ξεχώριζε από την αρχή σχεδόν η Έλενα Τσινέκε. Η εξέλιξή της τα τελευταία χρόνια, και ειδικά από τότε που έφυγε από το προστατευμένο περιβάλλον του Άρη, όπου της είχε δοθεί απόλυτη ελευθερία κινήσεων, προβληματίζει. Και μπορεί στη Νίκη Λευκάδας να πήρε περισσότερες παραστάσεις, και από την Ευρώπη ακόμη, να βελτιώθηκε αισθητά στο σετ παιχνίδι και να έγινε περισσότερο ομαδική, την ίδια στιγμή όμως υποχώρησε το ένστικτο της σκόρερ και η ίδια δεν ανέπτυξε μεγαλύτερα ηγετικά χαρακτηριστικά. Το κυριότερο: δεν σταθεροποίησε ποτέ το μακρινό της σουτ που θα άνοιγε χώρους και για την εκάστοτε ομάδα της και για την ίδια.

πηγή: USF

Από αυτήν την άποψη ίσως η μετάβασή της από την επόμενη σεζόν στην Αμερική και στο κολεγιακό πρωτάθλημα (έχοντας μάλιστα συμπληρώσει ήδη τα 20 της χρόνια) να είναι τελικά μια καλή απόφαση, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι για τις επόμενες 3-4 σεζόν δεν θα πολυπαίξει μπάσκετ σε… πραγματικές (ευρωπαϊκές) συνθήκες, όπως και δεν θα είναι διαθέσιμη για τις χειμερινές υποχρεώσεις της Εθνικής Γυναικών. Παρ' όλα αυτά, το University of South Florida (USF) στο οποίο πηγαίνει, είναι ένα από τα καλά κολέγια του NCAA. Συμμετέχει σε μια ανταγωνιστική περιφέρεια (AAC) μαζί με ομάδες όπως το Connecticut και το Vanderbilt (της Φασούλα), ενώ στην προσεχή pre-season θα παίξει με εξίσου απαιτητικά πανεπιστήμια που συνήθως φτάνουν ψηλά στο πρωτάθλημα, μέχρι και το Final Four (Notre Dame, Baylor, Mississipi State).

Μαζί με την πρωτάρα Έλενα, από τη μικρή Ελλάδα, στην ομάδα θα παίζει η επίσης πρωτάρα Τσέχα Kristýna Brabencová (μέχρι πέρσι στην USK Praha), καθώς και οι δευτεροετείς Elisa Pinzan από την Ιταλία, Beatriz Jordão από την Πορτογαλία και Luīze Šepte από τη Λετονία (όλες αγωνίστηκαν με τις εθνικές τους ομάδες στο U20 Α΄ Κατηγορίας στο Klatovy της Τσεχίας). Αν σε αυτές προσθέσουμε και δύο Ισπανίδες, μία Βελγίδα, μία Κροάτισσα, μία Δανέζα και μία Κολομβιανή, τότε έχουμε να κάνουμε με ένα ρόστερ… πολυεθνικό! Head coach της ομάδας, για τα τελευταία 19 χρόνια, ο José Fernández, καλύτερος προπονητής για το 2018 στην AAC περιφέρεια. Από το USF αποφοίτησε πέρσι μια άλλη Λετονή, η Kitija Laksa (με 3 συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ Γυναικών, 1 σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και από του χρόνου, επαγγελματικά πια, στην TTT Riga και στην Ευρωλίγκα).

Αύγουστος 2019