Οι τρεις Σταχτοπούτες και η Πράγα

Τέσσερις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου και ιδού τι καταγράφει μέχρι τώρα το ραντάρ της μπασκετικής μας γωνιάς.

Οι νέες είναι ωραίες

DVTK, Zaragoza και Sepsi συμμετέχουν για πρώτη φορά στη διοργάνωση και, παρότι νέες και άπειρες, κερδίζουν μέχρι στιγμής τις εντυπώσεις, η καθεμιά για διάφορους λόγους.

Περνώντας επιτυχώς από τα προκριματικά του Σεπτεμβρίου, όπου απέκλεισε τις London Lions της δικής μας Στέλλας Καλτσίδου, η ουγγρική DVTK, με μόλις δύο ήττες, φιγουράρει στη δεύτερη θέση του Α’ Ομίλου, πίσω μόνο από τη Fenerbahçe. Οι Ουγγαρέζες παίζουν όμορφο μπάσκετ, με καλή κυκλοφορία της μπάλας και επιθετικό πλουραλισμό, και στηρίζονται στην πολύ δυνατή τους έδρα. Μολονότι έχασαν από τη Zaragoza στην Ισπανία, σε ένα καταπληκτικό ματς που κρίθηκε στην παράταση (70-68), κατάφεραν να διατηρήσουν υπέρ τους τη διαφορά πόντων (66-63 το ματς του πρώτου γύρου), ενώ έχουν ήδη κερδίσει και μάλιστα δις την έτερη φετινή απειλή Schio. Με δεδομένο ότι την τελευταία αγωνιστική ταξιδεύουν στην Κωνσταντινούπολη, το προτελευταίο ματς στη Βαλένθια, το μόνο αυξημένης δυσκολίας που έχουν στο πρόγραμμά τους, θα σφραγίσει την τελική τους κατάταξη. Όλα δείχνουν πως η DVTK θα βρίσκεται στα πλέι-οφ, ίσως και από πλεονεκτική θέση.

Σε αντίστοιχη post-season τροχιά βρίσκεται και η έτερη Σταχτοπούτα της διοργάνωσης Zaragoza, που ξεχώρισε τη χρονιά που μας πέρασε σε Ισπανία και Ευρώπη. Κέρδισε το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα ύστερα από την κατάκτηση του Copa de la Reina στην Ισπανία (με ανατροπή στον τελικό με την Avenida, στο κατάμεστο Principe Felipe που χρησιμοποιεί για έδρα της) και έκτοτε συνεχίζει τις υψηλές πτήσεις. Χωρίς να διαθέτει το εντυπωσιακό ρόστερ (έχει στις τάξεις της ωστόσο τη βιονική Leonie Fiebich) βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της ανταγωνιστικής ισπανικής λίγκας, ενώ στην Ευρωλίγκα έχει κάνει κάποιες πύρρειες νίκες, που δείχνουν πως διαθέτει το πνεύμα της νικήτριας. Ζόρισε τη Fenerbahçe φέτος (και πάλι σε γεμάτο γήπεδο με περίπου 12000 κόσμο) και δικαιωματικά βρίσκεται στην 3η θέση του Α’ Ομίλου. Αν καταφέρει να επικρατήσει στην έδρα της επί της ασταθούς φέτος Lyon (καθόλου απίθανο) και να επιβιώσει σε Βαλένθια και Σκίο, η θέση στα πλέι-οφ τής ανήκει. Δύσκολη αποστολή, όχι όμως και ακατόρθωτη.

Όσο για τη ρουμανική Sepsi, μετά από κάμποσες προσπάθειες βρέθηκε στους ομίλους της Ευρωλίγκας, αφού πρώτα απέκλεισε στα προκριματικά την TTT Riga. Λίγοι περίμεναν να αποφύγει την τελευταία θέση του Α’ Ομίλου, μετρά όμως ήδη δύο νίκες, μία επί της ουραγού Lublin και άλλη μία επί της ταλαιπωρημένης (από απουσίες και τραυματισμούς) φέτος Lyon. Ειδικά η νίκη της επί της γαλλικής ομάδας (86-85) σημάδεψε την 7η αγωνιστική, ενώ το νικητήριο σουτ της Bobby (Buckets) Hristova αναδείχθηκε ως το καλύτερο καλάθι της χρονιάς που πέρασε.

Η παλιά είναι αλλιώς

Κι ενώ όλοι σχεδόν εστιάζουν στο αήττητο σερί της Fenerbahçe που φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης (έσπασε μόλις την 9η αγωνιστική με την ήττα από τη Lyon), εμείς στεκόμαστε και πάλι δίπλα στην USK Praha. Στην, κατά ομολογία της, τελευταία σεζόν της στους πάγκους (αν και αυτό το έχουμε ακούσει και άλλοτε) η Natália Hejková επιθυμεί να αποχωρήσει με χάρη, φτάνοντας και πάλι σε ένα φάιναλ-φορ και γιατί όχι σε έναν, τον έκτο, τελικό.

Οι συνθήκες πάντως μοιάζουν ευνοϊκές. Ο βασικός κορμός των προηγούμενων χρόνων έχει διατηρηθεί (Oblak, Conde, Ayayi, Voráčková, Vyoralová, Hof), ενώ οι προσθήκες της Izy Macbegor, της Nyara Sabally και, κυρίως, της Maite Cazorla έχουν αποδώσει καρπούς. Το ροτέισιον έχει ανοίξει, οι επιλογές είναι περισσότερες και, όπως τονίζει ξανά και ξανά η σλοβάκα κόουτς, η ομάδα παίζει με διαφορετικά σχήματα, είναι απειλητική από περισσότερες θέσεις και παίκτριες, γι’ αυτό και πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Η αλλαγή αυτή αποτυπώνεται και στον τρόπο με τον οποίο η Praha καταφέρνει να κερδίζει τα κλειστά παιχνίδια. Και το κάνει συνέχεια: με τη Landes, την Avenida, τη Villeneuve, τη Mersin. Μια σιγουριά αποπνέει η ομάδα και μια εμπιστοσύνη πως στο τέλος θα βρει τη λύση για να φτάσει στη νίκη.

Κάπως έτσι, χτίζοντας χαρακτήρα από τα ανταγωνιστικά ματς, οι Τσέχες φιγουράρουν στην 1η θέση του Β’ Ομίλου με 9 νίκες και μόλις μία ήττα (εκτός έδρας από την Polkowice), αρκετά μπροστά από τις άλλες που συνωστίζονται στις επόμενες τρεις θέσεις με ίδιο αριθμό νικών και ηττών (6-4). Μαθηματικά βέβαια ακόμα δεν έχουν εξασφαλίσει την πρωτιά, ούτε καν την πρόκριση στα πλέι-οφ, και είναι η αλήθεια ότι μπροστά τους στις προσεχείς αγωνιστικές έχουν απαιτητικά ματς, αρχής γενομένης από την Avenida που την υποδέχονται στην πολύχρωμη αλλά αφιλόξενη για τις αντιπάλους Hala Kralovká. Όλα, όμως, δείχνουν πως η Praha θα μπει στα προημιτελικά με καλές ελπίδες για να προκριθεί στην τελική φάση.

Και μολονότι μέχρι τώρα το ηθικό είναι ακμαιότατο από τις συνεχόμενες νίκες, δύο φαίνεται να είναι τα υποθετικά εμπόδια που μπορούν να κόψουν τον δρόμο στις παίκτριες της Hejková. Σε αγωνιστικό επίπεδο, η αστάθεια στο μακρινό σουτ και ειδικά από τη γραμμή των 6.75. Πολλές μπορούν να σουτάρουν, καμία όμως δεν έχει δείξει αξιοσημείωτη σταθερότητα στο σουτ από το τρίποντο. Σε δύο μόνο ματς σούταρε φέτος η Praha με υψηλό ποσοστό, στη Σαλαμάνκα με την Avenida (7/14 τρίποντα, 50%) και στη Bologna (10/21 τρίποντα, 47.6%), σε όλα τα υπόλοιπα όμως ματς δείχνει να ζορίζεται με το μακρινό σουτ.

Το δεύτερο εμπόδιο είναι και το πιο απρόβλεπτο. Δεν ξέρουμε αν, μετά και την περιπέτεια του περσινού φάιναλ-φορ της Πράγας όπου το ιατρικό δελτίο της ομάδας ξέμεινε από σελίδες, η Hejková έκανε όντως το ευχέλαιο που ζητούσε, πάντως οι όποιοι τραυματισμοί φέτος έγιναν νωρίς και φαίνονται αρκετά πιο διαχειρίσιμοι. Για την ώρα ο μόνος πονοκέφαλος για το τεχνικό τιμ της ομάδας είναι η απουσία της Sabally, ενώ η Cazorla φαίνεται να έχει αναρρώσει και να επιστρέφει σιγά-σιγά στην αγωνιστική δράση. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως φέτος η χρονιά θα ολοκληρωθεί χωρίς αναποδιές.

Γενάρης 2024