Πέντε και μία αναμνήσεις από το Σίδνεϊ, #3

Το 19o Παγκόσμιο Κύπελλο της Αυστραλίας πέρασε στην ιστορία και εμείς επιχειρώντας τον απολογισμό του καταγράφουμε εκείνες τις χαρακτηριστικές στιγμές του που αξίζει να θυμόμαστε. Μετρώντας αντίστροφα, μια ανάρτηση τη φορά…

Μια δόση ιστορίας και ένα ηθικό δίδαγμα

Η παρουσία της Κίνας στον τελικό της διοργάνωσης είναι από μόνη της μια σπουδαία είδηση. Οι Κινέζες εδώ και χρόνια προσπαθούν για μια επιτυχία σε Παγκόσμια Κύπελλα και Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά πάντοτε έμεναν όχι μόνο εκτός βάθρου αλλά και έξω από την τετράδα. Το φετινό τους κατόρθωμα, ωστόσο, ξύπνησε στους παλαιούς λάτρεις του γυναικείου μπάσκετ μνήμες του παρελθόντος. Γιατί την τελευταία φορά που η Κίνα έφτασε μέχρι τον τελικό παγκόσμιας διοργάνωσης το μπάσκετ γυναικών ήταν… κάπως αλλιώς.

Πάμε λοιπόν πίσω στο 1994, στην Αυστραλία και πάλι. Η μεγάλη Βραζιλία απέκλεισε τότε τις ΗΠΑ στον ημιτελικό της διοργάνωσης με σκορ 110-107 (!), μετά από ένα παιχνίδι που μνημονεύεται ως ένα από τα καλύτερα ματς στην ιστορία του γυναικείου μπάσκετ. Στον άλλο ημιτελικό, η Κίνα ξεπέρασε στον… πόντο το εμπόδιο της Αυστραλίας (66-65) και άρχισε να κάνει όνειρα για το χρυσό μετάλλιο. Όμως, η τρομερή παρέα της “Βασίλισσας” Ορτανσίας (Marcari) και της “Μάγισσας” Πάουλας (Silva) μπήκε στην Αρένα του Σίνδεϊ σαν έτοιμη από καιρό. Οι ψυχωμένες Βραζιλιάνες κέρδισαν στον τελικό τις Κινέζες (96-87) και έφτασαν στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου γράφοντας μιαν από τις ενδοξότερες σελίδες του μπάσκετ γυναικών στη χώρα τους.

Fast forward στο 2022 και η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται. Βραζιλία πλέον δεν έχουμε, έχουμε όμως τον Καναδά, που φιλόδοξος όσο ποτέ κάνει τη δική του υπέρβαση φτάνοντας μέχρι την πρώτη τετράδα, αλλά υποκύπτει στο ματς του χάλκινου μεταλλίου στην ανωτερότητα των Αυστραλών. Στον τελικό, πάλι, απέναντι στο απόλυτο φαβορί των ΗΠΑ εμφανίζεται η Κίνα, που δείχνει ξανά, μετά το αργυρό της Ιαπωνίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2021, ότι το ασιατικό μπάσκετ συνεχίζει τη σταθερή ανοδική πορεία των τελευταίων χρόνων.

Αλίμονο λοιπόν στην Ευρώπη! Κι αυτό γιατί έπρεπε να περάσουν 28 ολόκληρα χρόνια για να μείνει ξανά εκτός ζώνης μεταλλίων μια ομάδα από την ήπειρό μας. Καθότι, από το 1998 και μετά, η τιμή και η υπόληψη της Γηραιάς Ηπείρου θα παρέμενε άθικτη.

Το 1998, το 2002 και το 2006 ήταν η κραταιά Ρωσία, με την κεκτημένη δυναμική της από τα χρόνια του σοβιετικού αθλητισμού, που έφτασε τρεις απανωτές φορές στον τελικό της διοργάνωσης κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο. Το 2006 μάλιστα, στο Παγκόσμιο της Βραζιλίας, έκανε τη μεγάλη έκπληξη πετώντας εκτός τελικού τις ΗΠΑ, την τελευταία φορά που οι Αμερικανίδες έφυγαν από το γήπεδο ενός Παγκοσμίου χωρίς το νικητήριο φύλλο αγώνα.

Τέσσερα χρόνια μετά, το 2010, ήταν η σειρά της Τσεχίας που στο δικό της πρωτάθλημα, που διοργάνωσε μπροστά στους φιλάθλους της, τέθηκε αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ στον τελικό. Τότε μάλιστα, καίτοι στις ηττημένες, MVP της διοργάνωσης αναδείχθηκε η Τσέχα Hana Horáková.

Ακολούθησε το 2014 η Ισπανία, στην αρχή του φοβερού σερί μεταλλίων που άρχισε να χτίζει από το Ευρωμπάσκετ του 2013 και έπειτα, η οποία απέκλεισε στον ημιτελικό την οικοδέσποινα Τουρκία κατακτώντας μετέπειτα το ασημένιο μετάλλιο. 

Και φτάνουμε, τέλος, το 2018 στην Τενερίφη, όπου για δεύτερη συνεχόμενη φορά φτάνουν στην τετράδα δύο ευρωπαϊκές ομάδες, η Ισπανία και το Βέλγιο, με τις οικοδέσποινες Ισπανίδες να προσθέτουν ένα ακόμη μετάλλιο, το χάλκινο, στην πλούσια συλλογή τους.

Και φέτος; Nada… Βέλγιο, Σερβία και Γαλλία μπήκαν μεν στην οκτάδα, δεν κατάφεραν όμως, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους, να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω. Ενώ και η τέταρτη ομάδα της Ευρώπης, η πρωτάρα Βοσνία/Ερζεγοβίνη, έφυγε πρόωρα από τη διοργάνωση μετά από πέντε καθαρές ήττες.

Η επιστροφή, επομένως, του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Αυστραλίας σήμανε ταυτόχρονα και πισωγύρισμα στις… αντιευρωπαϊκές μέρες του 1994. Μάλλον τελικά η Αυστραλία, και ειδικά το Σίδνεϊ, βλάπτουν σοβαρά την Ευρώπη! Πώς όχι;

Νοέμβριος 2022