¡Enhorabuena, España!

Και τελικά η Ισπανία τα κατάφερε. Έγραψε τη δική της ιστορία κατακτώντας ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο (το τρίτο) αυτήν τη δεκαετία και υπερασπίστηκε τον τίτλο που κατέκτησε στην Πράγα το 2017. Αήττητη αυτή τη φορά (6-0· το 2017 είχε χάσει στη φάση των ομίλων από την Τσεχία), ανεβάζοντας, και πάλι, κατακόρυφα την απόδοσή της στη φάση των νοκ-άουτ παιχνιδιών. Για την ακρίβεια, από τον προημιτελικό και μετά με το ολοκληρωτικό και πανέμορφο μπάσκετ που έπαιξε απέδειξε πως είναι πράγματι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και η δεύτερη καλύτερη, μετά την ΕΣΣΔ, στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων.

Ο τελικός με τη Γαλλία δεν ήταν αμφίρροπος. Ούτε όμως και τελείως αδιάφορος, όπως ο προηγούμενος του 2017. Οι Ισπανίδες μπήκαν δυνατά στο ματς αποφασισμένες να επιβάλουν από την αρχή τον ρυθμό τους, με ξεκάθαρο τακτικό πλάνο να πιέσουν στην άμυνα τις Γαλλίδες περιφερειακές και να δυσκολέψουν τις πάσες προς τις ψηλές της Γαλλίας και ειδικά προς τη Gruda. Από την άλλη, η Γαλλία πιάστηκε σχεδόν αδιάβαστη. Με κακή τακτική και πολλά λάθη στην άμυνα, οι Γαλλίδες δέχθηκαν 32 πόντους στο α΄ δεκάλεπτο και 50 στο ημίχρονο, ενώ στην επίθεση έπεσαν στην παγίδα του γρήγορου παιχνιδιού, στο οποίο όμως διαπρέπουν οι παίκτριες της Ισπανίας. Gruda (18π.) και Hartley (17π.) προσπάθησαν, αλλά ήταν απελπιστικά μόνες, ενώ η Valériane Ayayi δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να εκμεταλλευθεί το πλεονέκτημα που είχε στη θέση 3 απέναντι στις κοντύτερες, αλλά πανέξυπνες κι εμπειρότερες Ισπανίδες. Από την άλλη πλευρά, Xargay (23π., 5/8 τρίποντα), Domínguez (13π.) και η αγέραστη Palau (12π.) ήταν οι πρώτες σκόρερ της Ισπανίας, από την οποία φυσικά δεν υστέρησε καμιά παίκτρια. Οφείλουμε όμως να σταθούμε λίγο παραπάνω στην ακούραστη εργάτρια Laura Gil: 9 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 5 κλεψίματα και 22 βαθμοί στην αποδοτικότητα (efficiency). Κι όλα αυτά απέναντι σε ψηλότερες κι αθλητικότερες αντιπάλους. ¡Madre mia!

Μια καταπληκτική εμφάνιση από την Ισπανία που συχνά-πυκνά φαντάζει να ξεδιπλώνει στο παρκέ ένα φανταστικό έργο τέχνης! "Artistas" (καλλιτέχνιδες) αποκάλεσε, άλλωστε, τις παίκτριές του ο Lucas Mondelo στη συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά το ματς και θαρρώ πως δεν έχει καθόλου άδικο. Τελικό σκορ: Ισπανία – Γαλλία, 86-66.

🏆🏆🏆🏆. #EuroBasketWomen@baloncestoESP 🇪🇸 pic.twitter.com/4RWwQf7uYk

— #EuroBasketWomen (@EuroBasketWomen) July 7, 2019

Το χάλκινο…

Για τη Σερβία που δεν άφησε κανένα περιθώριο στην ξεθεωμένη Μ. Βρετανία. Το είδαμε και το 2017 με την Ελλάδα, ακόμη και φέτος με το Βέλγιο. Οι ομάδες που συμμετέχουν στο μπαράζ κι επιβαρύνονται με ένα επιπλέον παιχνίδι στη διάρκεια της διοργάνωσης, στο τέλος μένουν από καύσιμα. Κι όταν δεν έχουν το μεγάλο βάθος στον πάγκο όπως η Μ. Βρετανία ή η Ελλάδα του 2017, παραδίνονται σχεδόν αμαχητί στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι. Νταμπλ-νταμπλ για τη Sonja Petrović (14 πόντοι, 13 ριμπάουντ), με την Ana Dabović αυτή τη φορά να παραμένει στον πάγκο και τις υπόλοιπες Σέρβες να σουτάρουν με 39% από το τρίποντο. Τελικό σκορ: Σερβία – Μ. Βρετανία, 81-55.

Κι επιτέλους είδαμε την περήφανη "μαμά" Marina Maljković να σκάει ένα χαμογελάκι στα χέρια των… κοριτσιών της!

Ψηλά, κορίτσια, όλο και πιο ψηλά! [πηγή: FIBA EuroBasket Women]

Και οι πέντε ήταν υπέροχες, αλλά...

Μια πεντάδα αστέρια [πηγή: FIBA EuroBasket Women]

Marta Xargay, Sonja Petrović, Temi Fagbenle, Sandrine Gruda και Astou Ndour, οι παίκτριες που επιλέχθηκαν στην καλύτερη 5άδα της διοργάνωσης. Πολυτιμότερη παίκτρια για τους δημοσιογράφους, η Astou Ndour. Για μένα, η Marta Xargay. Σε μια ομάδα χωρίς μεγάλο βάθος στη γραμμή των ψηλών παικτριών είναι εύκολο να ξεχωρίσεις και να τραβήξεις την προσοχή πάνω σου. Όταν όμως έχεις να… συναγωνιστείς άλλα πέντε υψηλού επιπέδου γκαρντ και κάνεις τις εμφανίσεις που έκανε η Xargay σε όλο το τουρνουά, σε άμυνα κι επίθεση, καλύπτοντας ουσιαστικά το τεράστιο κενό της Alba Torrens, ε, διάολε, οφείλεις να επιβραβευθείς με τον τίτλο της MVP!

Μίλα μου για αριθμούς…

7 χρόνια. 7 διοργανώσεις. Για τον Lucas Mondelo. Ανέλαβε την Εθνική Ισπανίας το 2012, στους αγώνες της προκριματικής φάσης για το Ευρωμπάσκετ 2013. Έκτοτε, από κάθε διοργάνωση φεύγει και με ένα μετάλλιο. 3 χρυσά και 1 χάλκινο σε Ευρωμπάσκετ, 1 αργυρό και 1 χάλκινο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 1 αργυρό σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Σύνολο: 7. Μετάλλια.

12. Ευρωπαϊκά 8, Παγκόσμια 3, Ολυμπιακά 1. Χρυσά 3, αργυρά 3, χάλκινα 6. Τα μετάλλια της μεγάλης καπιτάνας Laia Palau. Από την Ελλάδα το 2003 μέχρι τη Σερβία το 2019. Τα περισσότερα στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ, ανδρών και γυναικών.

Με το 8ο ευρωπαϊκό η αειθαλής Palau πέρασε στην τρίτη θέση με τις παίκτριες με τα περισσότερα κερδισμένα μετάλλια στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Μπροστά από τη Ρωσίδα Maria Stepanova (7) και πίσω από τις (ολόχρυσες) Σοβιετικές Uljana Semenova (10) και Olga Sukharnova (9).

Ο Μπέντζαμιν Μπάτον. Ουπς, η Λάια!

Και για στατιστικές μίλα μου...

Susana Ferreras, ετών 35. Κατ' επάγγελμα, μηχανικός τηλεπικοινωνιών με ειδίκευση στην ανάλυση των "Μεγάλων Δεδομένων" ("Big Data"). Εδώ και 9 χρόνια μέλος του τεχνικού επιτελείου της εθνικής ομάδας της Ισπανίας κι εσχάτως της ποδοσφαιρικής Arsenal. Κοινώς, δεξί, πλην όμως αφανές, χέρι του Mondelo και των βοηθών του, ο άνθρωπος που παρέχει όλες τις στατιστικές επιστημονικές αναλύσεις για τις παίκτριες της ισπανικής ομάδας ή των αντιπάλων. Όπως αναφέρει η ίδια η Ferreras: "Στο μπάσκετ γυναικών της FIBA (εκτός NBA) δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη εθνική ομάδα που χρησιμοποιεί παρόμοιες τεχνικές, εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω άλλη τέτοια περίπτωση. Στο ανδρικό μπάσκετ υπάρχουν, αλλά για την ώρα είναι πολύ λίγες". Περισσότερα εδώ.

Respect

Είναι η πιο loser ομάδα της τελευταίας δεκαετίας. Αναμφισβήτητα. 4 διαδοχικοί χαμένοι τελικοί για μια χώρα, όπως η Γαλλία, με αξιόλογους οικονομικούς πόρους, εξαιρετική οργάνωση και σταθερή παραγωγική διαδικασία δεν είναι λίγο και, φαντάζομαι, δεν καταπίνεται κι εύκολα. Όμως, και τις τέσσερις φορές οι Γαλλίδες αποδέχτηκαν με αξιοπρέπεια την ήττα τους, ακόμη κι εκείνη του 2013, μέσα στην έδρα τους, την πιο δύσκολη απ’ όλες τις κατραπακιές. Και ποτέ δεν αφαίρεσαν επιδεικτικά από το στήθος τους κανένα μετάλλιο από αυτά που κέρδισαν, όπως ίσως θα έκαναν κάποιες άλλες! Πάντοτε με τους αφοσιωμένους φιλάθλους τους στο πλευρό τους. Châpeau!

Η απελπισία

Είναι να τη λυπάσαι τη Valérie Garnier. Πραγματικά. Ειδικά όταν έχει και τον… ειδικό της FIBA, τον Paul Nilsen, να τουϊτάρει τα βιτριολικά του σχόλια. Προσπάθησε να δείξει αυτοσυγκράτηση στη συνέντευξη Τύπου η συμπαθής κυρία Garnier, αλλά η αυτοσυγκράτηση επέλεξε να την εγκαταλείψει.

Στο κοινό

Πάντα εκεί! [πηγή: FIBA EuroBasket Women]

Δεν είναι τυχαία μια σπουδαία προπονήτρια. Θα μπορούσε να ξεκουράζεται, να κάνει τις διακοπές της, αλλά αυτή... εκεί. Αμφιβάλλω αν έχει χάσει τα τελευταία χρόνια μια σημαντική διοργάνωση του γυναικείου μπάσκετ. Natália Hejková. Στον τελικό είχε δυο δικιές της, τωρινές, παίκτριες (Ayayi, Ouviña) και δυο παλιές (Xargay, Palau). Και στον μικρό τελικό την αγαπημένη της Σονίτα.

Η εικόνα

Η μαμά Brooks με τον μικρούλη της καθ΄ οδόν προς την απονομή των μεταλλίων!

Επ, κι εγώ θέλω μετάλλιο! [πηγή: FIBA EuroBasket Women]

Τοπ 5 – Μέρα 7, και τελευταία

Ιούλιος 2019